Down The Line (Mana's Song) - Horrorshow, Sarah Corry

And I can’t tell this story from the start

Its origins have been lost, forgotten to the halls of the past

But let’s begin on the golden plains of Halls Creek

With a boy named Ross living on a farm

The second of five kids, who shared a surname that dated back

Two generations to a migrant who’d changed it to Smith

Nice and plain, he wanted to fit in

At a time when people might not take too kindly to the likes of him

Now they spent their days herding cattle on the station

Tough times, depression era, rural isolation

A simple life, they’d gather by the piano at night

With poems by Banjo for entertainment

But that all changed in '39

With his slouch hat, he shipped off for the front line

Fought in trenches and saw men slain

From the jungles of Borneo to the desert of El Alamein

On his way home, he met a lovely nurse

Decided he would make her the offer that she deserved

Got down on one knee and asked her to take his hand

And it wasn’t too long before they were making plans

Gave me my voice

To sing refrain

You’ve felt it all

Hunger to a war of pain

You gave me fire

To build my path

Each stepping stone

A lesson from your winding past

And as I stand

My outstretched hand

Reaches for you

To show my gratitude

A presence from

Before my time

Traces that I’m

Bound to carry down the line

Fast forward, now the boy’s a man with children of his own

Colts roaming on the farmstead that they call home

Days turned to years

As the steam rose from the puffing billy and weathered hands worked the shears

Through flood and drought he kept food in the family’s mouths

His four kids getting taller now

Each climbed to the top of that old pine tree

Just to make believe they could see all the way to Sydney

The second son watched the setting sun through his window

With dreams of making his home in the big smoke

So he finished school and headed to university

Determined he would be the one to get the family’s first degree

One of the lucky ones, his birthday missed the draft

As his friends headed off to Vietnam

Horror on the evening news on the TV set

Made him join the march in the streets in protest

Between studying and going to home to work every summer

He met a pretty girl and fell in love

Put a ring on the finger of his beauty, they had two sons

The youngest was none other than yours truly

So here I stand, the grandson of a drover

A strong man who sang songs watching over his land

So I know where I get the damn nerve from

To step up on the stage and make the people throw their hands

Flipping through these old photographs

All the poems he’d recite and the notes he sang

Flashed before my eyes as he lay

With the family gathered round his bed on that ANZAC day

And the last post played on the TV

In the hallway as he passed away

And I said to myself that I wasn’t gonna cry

As the tears rolled down my face, I stood by and watched

It unwind following the bloodline

As the life flowed out his veins

But he remains, every time that I speak my rhyme

He lives on in what I leave behind, another down the line

It’s that beautiful but tragic fate, that awaits us all

Sure as the seed grows to the tree its leaves will fall

We free fall into blackness

Till we’re nothing more than just a memory to be recalled

What we wouldn’t give for a minute just to sit and chat

But nothing we can wish is ever gonna bring 'em back

Though we can’t press rewind

They live on in what we leave behind, another down the line

Gave me my voice

To sing refrain

You’ve felt it all

Hunger to a war of pain

You gave me fire

To build my path

Each stepping stone

A lesson from your winding past

And as I stand

My outstretched hand

Reaches for you

To show my gratitude

A presence from

Before my time

Traces that I’m

Bound to carry down the line

And another one falls and another one’s born

It’s another one down the line

And another’s gone and another lives on

It’s another one down the line

And another one falls and another one’s born

It’s another one down the line

Though we can’t press rewind

They live on in what we leave behind, another down the line

I just felt that he had something that was just strong, a strong person,

and whether he was right or wrong strong ideas we’d get along

En ik kan dit verhaal niet vanaf het begin vertellen

De oorsprong is verloren gegaan, vergeten in de gangen van het verleden

Maar laten we beginnen op de gouden vlaktes van Halls Creek

Met een jongen genaamd Ross die op een boerderij woont

De tweede van vijf kinderen, die een achternaam deelden die dateerde van vroeger

Twee generaties aan een migrant die het had veranderd in Smith

Mooi en duidelijk, hij wilde erbij horen

In een tijd waarin mensen misschien niet al te vriendelijk zijn voor mensen zoals hem

Nu brachten ze hun dagen door met het hoeden van vee op het station

Moeilijke tijden, tijdperk van depressie, isolement op het platteland

Een eenvoudig leven, ze kwamen 's avonds bij de piano samen

Met gedichten van Banjo voor entertainment

Maar dat veranderde allemaal in '39

Met zijn slappe hoed vertrok hij naar de frontlinie

Vochten in loopgraven en zagen mannen gedood

Van de jungle van Borneo tot de woestijn van El Alamein

Op weg naar huis ontmoette hij een lieve verpleegster

Besloten dat hij haar het aanbod zou doen dat ze verdiende

Ging op één knie en vroeg haar om zijn hand te pakken

En het duurde niet lang voordat ze plannen maakten

Gaf me mijn stem

Refrein zingen

Je hebt het allemaal gevoeld

Honger naar een oorlog van pijn

Je gaf me vuur

Om mijn pad te bouwen

Elke stapsteen

Een les uit je kronkelende verleden

En zoals ik sta

Mijn uitgestoken hand

Bereikt voor jou

Om mijn dankbaarheid te tonen

Een aanwezigheid van

Voor mijn tijd

Sporen die ik ben

Gebonden om de lijn door te trekken

Snel vooruit, nu is de jongen een man met zijn eigen kinderen

Veulens die rondzwerven op de boerderij die ze hun thuis noemen

Dagen werden jaren

Terwijl de stoom opsteeg uit de puffende billy en verweerde handen de schaar bewerkten

Door overstromingen en droogte hield hij voedsel in de mond van de familie

Zijn vier kinderen worden nu groter

Ze klommen allemaal naar de top van die oude dennenboom

Gewoon om te doen geloven dat ze helemaal naar Sydney konden kijken

De tweede zoon keek door zijn raam naar de ondergaande zon

Met dromen van het maken van zijn huis in de grote rook

Dus hij maakte zijn school af en ging naar de universiteit

Vastbesloten dat hij degene zou zijn die de eerste graad van het gezin zou halen

Een van de gelukkigen, zijn verjaardag miste het concept

Terwijl zijn vrienden naar Vietnam vertrokken,

Horror op het avondnieuws op de tv

Hij liet hem meelopen met de mars in de straten uit protest

Elke zomer tussen studeren en naar huis gaan om te werken

Hij ontmoette een mooi meisje en werd verliefd

Doe een ring aan de vinger van zijn schoonheid, ze hadden twee zonen

De jongste was niemand minder dan ondergetekende

Dus hier sta ik, de kleinzoon van een veedrijver

Een sterke man die liedjes zong terwijl hij over zijn land waakte

Dus ik weet waar ik de zenuwen vandaan haal

Om op het podium te staan ​​en de mensen de handen uit de mouwen te steken

Bladeren door deze oude foto's

Alle gedichten die hij voordroeg en de noten die hij zong

Flitste voor mijn ogen terwijl hij lag

Met de familie rond zijn bed op die ANZAC-dag

En de laatste post die op de tv is afgespeeld

In de gang toen hij stierf

En ik zei tegen mezelf dat ik niet ging huilen

Terwijl de tranen over mijn wangen rolden, stond ik erbij en keek toe

Het ontspant zich door de bloedlijn te volgen

Terwijl het leven uit zijn aderen stroomde

Maar hij blijft, elke keer dat ik mijn rijm spreek

Hij leeft voort in wat ik achterlaat, nog een langs de lijn

Het is dat mooie maar tragische lot dat ons allemaal te wachten staat

Zeker als het zaadje tot de boom groeit, zullen de bladeren vallen

We vallen in het duister

Tot we niets meer zijn dan slechts een herinnering om te onthouden

Wat we geen minuut zouden geven om gewoon te zitten en te kletsen

Maar niets dat we kunnen wensen, zal ze ooit terugbrengen

Hoewel we niet op terugspoelen kunnen drukken

Ze leven voort in wat we achterlaten, nog een langs de lijn

Gaf me mijn stem

Refrein zingen

Je hebt het allemaal gevoeld

Honger naar een oorlog van pijn

Je gaf me vuur

Om mijn pad te bouwen

Elke stapsteen

Een les uit je kronkelende verleden

En zoals ik sta

Mijn uitgestoken hand

Bereikt voor jou

Om mijn dankbaarheid te tonen

Een aanwezigheid van

Voor mijn tijd

Sporen die ik ben

Gebonden om de lijn door te trekken

En er valt er weer een en er wordt weer een geboren

Het is er weer een langs de lijn

En een ander is weg en een ander leeft voort

Het is er weer een langs de lijn

En er valt er weer een en er wordt weer een geboren

Het is er weer een langs de lijn

Hoewel we niet op terugspoelen kunnen drukken

Ze leven voort in wat we achterlaten, nog een langs de lijn

Ik voelde gewoon dat hij iets had dat gewoon sterk was, een sterk persoon,

en of hij gelijk had of niet sterke ideeën, we zouden goed met elkaar overweg kunnen