After Dark - Horrorshow, Hayley Mary

Now I’m walking through the park, after dark

And I’m calling out your name

Nothing will ever be the same

Said I’m walking through the park, after dark

And I’m calling out your name

Nothing will ever be the same

What do you say when words fail?

When there’s no cure for what ails

No, they won’t heal, to no avail

When the phone rings and it hits home

'Cause it’s so real, we so frail

Curtailed, we can’t deal

Words can’t capture when the heart fractures

Or what it sounds like when the hourglass shatters

All that matters is that we keep moving forward and never backwards

The moon pulls the tide as it wanes and it waxes

The world is but a stage, you and I, we are just actors

Life is but a story and we only get a chapter

And that fact alone, might be enough when times are tough

To pick us up and light the way and guide us home

Twisting and a-turning while we living and a-learning

So we keep the candle burning, knowing you won’t be returning

Now I’m walking through the park, after dark

And I’m calling out your name

Nothing will ever be the same

Said I’m walking through the park, after dark

And I’m calling out your name

Nothing will ever be the same

Ain’t it a shame, when we all look so nice

In our shirts and ties

That we just came to say

Goodbye, and so I pray

We meet in paradise

By the candlelight

But I just came to say

Goodbye

Twisting and a-turning

While we living and a-learning

Keep that candle burning

Knowing you won’t be returning

Always twisting and a-turning

Always twisting and a-turning

While we living and a-learning

While we living and a-learning

So we keep that candle burning

So we keep that candle burning

Knowing you won’t be returning

Knowing you won’t be returning

Now I’m walking through the park, after dark

And I’m calling out your name

And the wind is howling, blowing out your flame

Till a fading memory is that all that remains

Nothing will ever be the same

Now I’m walking through the park, after dark

And I’m calling out your name

And I hope you make it back to whence we came

Where before we were as one, now torn in twain

Nothing will ever be the same

Now I’m walking through the park, after dark

And I’m calling out your name

Nothing will ever be the same

Said I’m walking through the park, after dark

And I’m calling out your name

Nothing will ever be the same

Nu loop ik door het park, in het donker

En ik roep je naam

Niets zal ooit hetzelfde zijn

Zei dat ik door het park loop, in het donker

En ik roep je naam

Niets zal ooit hetzelfde zijn

Wat zeg je als woorden tekort schieten?

Wanneer er geen remedie is voor wat er scheelt

Nee, ze zullen niet genezen, tevergeefs

Als de telefoon gaat en hij thuiskomt

Omdat het zo echt is, we zo kwetsbaar zijn

Ingekort, we kunnen niet dealen

Woorden kunnen niet vangen wanneer het hart breekt

Of hoe het klinkt als de zandloper breekt

Het enige dat telt is dat we vooruit blijven gaan en nooit achteruit

De maan trekt aan het tij terwijl het afneemt en het wassen wordt

De wereld is maar een toneel, jij en ik, we zijn slechts acteurs

Het leven is maar een verhaal en we krijgen maar een hoofdstuk

En dat feit alleen al kan voldoende zijn in moeilijke tijden

Om ons op te halen en de weg te verlichten en ons naar huis te leiden

Draaien en keren terwijl we leven en leren

Dus we houden de kaars brandend, wetende dat je niet terugkomt

Nu loop ik door het park, in het donker

En ik roep je naam

Niets zal ooit hetzelfde zijn

Zei dat ik door het park loop, in het donker

En ik roep je naam

Niets zal ooit hetzelfde zijn

Is het niet jammer als we er allemaal zo leuk uitzien?

In onze overhemden en stropdassen

Dat we net kwamen zeggen

Tot ziens, en daarom bid ik

We ontmoeten elkaar in het paradijs

Bij kaarslicht

Maar ik kwam alleen maar zeggen:

Tot ziens

Draaien en draaien

Terwijl we leven en leren

Laat die kaars maar branden

Wetende dat je niet terugkomt

Altijd draaien en keren

Altijd draaien en keren

Terwijl we leven en leren

Terwijl we leven en leren

Dus we houden die kaars brandend

Dus we houden die kaars brandend

Wetende dat je niet terugkomt

Wetende dat je niet terugkomt

Nu loop ik door het park, in het donker

En ik roep je naam

En de wind huilt, blaast je vlam uit

Tot een vervagende herinnering het enige is dat overblijft

Niets zal ooit hetzelfde zijn

Nu loop ik door het park, in het donker

En ik roep je naam

En ik hoop dat je terugkomt naar waar we vandaan kwamen

Waar we voorheen als één waren, nu in tweeën gescheurd

Niets zal ooit hetzelfde zijn

Nu loop ik door het park, in het donker

En ik roep je naam

Niets zal ooit hetzelfde zijn

Zei dat ik door het park loop, in het donker

En ik roep je naam

Niets zal ooit hetzelfde zijn