Days Past - Horrorshow

Thank you for days past

And for every day yet to come

Thank you for this day, thank you for days past

And for every day yet to come

Thank you for this day, thank you for days past

And for every day yet to come

Thank you for this day, thank you for days past

And for every day yet to come

They wandered over drugs and alcohol

With the memory of what it’s like to really have a soul

Opposite sides of the track, same suburb

Strangers turned friends, then saviours turned lovers

And he scared her a little bit

Never did quite understand too clear her fear of the intimate

But she scared him a little more

Been searching for so long, afraid he might have found what he was looking for

She wasn’t sure at first

Cause she’s learnt that when you play with fire that you might get burnt

But somewhere between the cigarettes and late night TV

She found a reason to believe in what might be

It’s like hazel-eyed thinkers seek shelter from the storm

Clever brunette likes to read and stay awake until the break of dawn

Just a mother’s son and a father’s daughter

Tryna build some paradise within a life of disorder

And it got deep, he was living for that couple of minutes

After they kissed and he could still taste her lips on his

But this is all just a little bit much for me

How’d some drunken fun turn into a love story?

Ain’t it funny how time flies?

A few months can feel like a lifetime

So caught up in the game, he don’t even realise

That he’s watching from the sideline, complacency’s taking it’s toll

Now each day that fades, watch the flame turn cold

They never fight, too afraid of what might get said

Instead, silence, screaming for help under a breath

Sharing a cold bed and some silent phone calls

It’s scary how quickly the rise can turn to fall

Until the day arrived («I don’t really know how to say this but…

«) took it with a smile

But on the inside his world turned black

Moments running through his mind

And if he could, then he’d take it all back

Now he can’t sleep, but stays awake, dreams of better days

When he wrote her love letters and the weather didn’t seem so grey

Business as usual, her coping mechanism

Finds comfort in the fact that others still find her beautiful

And as the seconds turn minutes, turn days, turns weeks

Lovers revert to strangers, they don’t even speak

The king of the blues, the queen of the street

Now the kingdom lies in ruins, break-up songs on repeat

Now he misses her touch and the sound of her voice

Every day he wakes up wishing she’d made a different choice

Another failed attempt at capturing the beauty

Till he finds himself home alone listening to «shhh»

Co-authors in this story, the first chapter’s written

But you’ve got to wonder if it’s really finished

Co-authors in this story, the first chapter’s written

But you’ve got to wonder if it’s really finished

Thank you for days past

And for every day yet to come

Thank you for this day, thank you for days past

And for every day yet to come

Thank you for this day, thank you for days past

And for every day yet to come

Thank you for this day, thank you for days past

And for every day…

Bedankt voor de afgelopen dagen

En voor elke dag die nog moet komen

Bedankt voor deze dag, bedankt voor de afgelopen dagen

En voor elke dag die nog moet komen

Bedankt voor deze dag, bedankt voor de afgelopen dagen

En voor elke dag die nog moet komen

Bedankt voor deze dag, bedankt voor de afgelopen dagen

En voor elke dag die nog moet komen

Ze zwierven over drugs en alcohol

Met de herinnering aan hoe het is om echt een ziel te hebben

Tegenover de baan, dezelfde buitenwijk

Vreemden werden vrienden, daarna werden verlossers minnaars

En hij maakte haar een beetje bang

Ik heb haar angst voor het intieme nooit helemaal begrepen

Maar ze maakte hem nog een beetje banger

Ben al zo lang op zoek, bang dat hij misschien had gevonden wat hij zocht

Ze wist het eerst niet zeker

Omdat ze heeft geleerd dat je je kunt verbranden als je met vuur speelt

Maar ergens tussen de sigaretten en late night tv

Ze vond een reden om te geloven in wat zou kunnen zijn:

Het is alsof denkers met bruine ogen beschutting zoeken tegen de storm

Slimme brunette leest graag en blijft wakker tot het ochtendgloren

Gewoon een moeders zoon en een vaders dochter

Probeer een paradijs te bouwen in een leven vol wanorde

En het werd diep, hij leefde voor die paar minuten

Nadat ze gekust hadden en hij nog steeds haar lippen op de zijne kon proeven

Maar dit is allemaal een beetje veel voor mij

Hoe kon wat dronken plezier veranderen in een liefdesverhaal?

Is het niet grappig hoe de tijd vliegt?

Een paar maanden kunnen voelen als een leven lang

Hij zit zo vast in het spel, hij beseft het niet eens

Dat hij vanaf de zijlijn toekijkt, zelfgenoegzaamheid eist zijn tol

Nu elke dag die vervaagt, kijk hoe de vlam koud wordt

Ze vechten nooit, te bang voor wat er gezegd zou kunnen worden

In plaats daarvan, stilte, schreeuwend om hulp onder een adem

Een koud bed delen en een paar stille telefoontjes

Het is eng hoe snel de stijging kan omslaan in een daling

Tot de dag aanbrak («Ik weet niet echt hoe ik dit moet zeggen, maar...

«) nam het met een glimlach

Maar van binnen werd zijn wereld zwart

Momenten die door zijn hoofd gaan

En als hij kon, dan zou hij alles terugnemen

Nu kan hij niet slapen, maar blijft wakker, droomt van betere dagen

Toen hij haar liefdesbrieven schreef en het weer niet zo grijs leek

Business as usual, haar coping-mechanisme

Vindt troost in het feit dat anderen haar nog steeds mooi vinden

En terwijl de seconden minuten worden, dagen veranderen, worden weken

Liefhebbers vallen terug op vreemden, ze spreken niet eens

De koning van de blues, de koningin van de straat

Nu ligt het koninkrijk in puin, break-up-nummers worden herhaald

Nu mist hij haar aanraking en het geluid van haar stem

Elke dag wordt hij wakker met de wens dat ze een andere keuze had gemaakt

Weer een mislukte poging om de schoonheid vast te leggen

Tot hij merkt dat hij alleen thuis luistert naar «shhh»

Co-auteurs van dit verhaal, het eerste hoofdstuk is geschreven

Maar je moet je afvragen of het echt af is

Co-auteurs van dit verhaal, het eerste hoofdstuk is geschreven

Maar je moet je afvragen of het echt af is

Bedankt voor de afgelopen dagen

En voor elke dag die nog moet komen

Bedankt voor deze dag, bedankt voor de afgelopen dagen

En voor elke dag die nog moet komen

Bedankt voor deze dag, bedankt voor de afgelopen dagen

En voor elke dag die nog moet komen

Bedankt voor deze dag, bedankt voor de afgelopen dagen

En voor elke dag...