The Deepest Sighs, the Frankest Shadows - Gretta Ray

There’s a sky full of lights and none of them stars

But each white, silvery flicker’s a faithful reminder to us

Of a weight that’s in youth that makes a dick of us all

If it happened today, then it’s probably happened before

In a crowd unfamiliar, I just wanna touch a familiar face

And make friends at the parties I’ve feared the likes of an age

To be wanted with truth and make formidable love

See light in myself that I see inside everyone else I know

It’s not a lacking of spine, nor of physical pulse

It’s just a feeling of distance akin to a feeling of loss

Of love in the youth of my limited life

That passed in a violent and ritual screwing inside

And the years unfamiliar are made of increasingly digital days

And I am grieving the loss of myself with frightening malaise

When there’s weightness in youth and the sum of it’s small

Just stand in the darkness and laugh with your heel on its throat

'Cause not everything means something, honey

So say the unsayable, say the most human of things

And if everything is temporary

I will bear the unbearable, terrible triteness of being

Alone in my house, frozen in time

But don’t get me wrong now, honey, I am trying

There’s a warmth in the eyes and a clearness of thought

When the deepest of sighs and the frankest of shadows are gone

We’re pushing a stone up a mountainous waste

And the lines at the store look like lines on a beautiful face

See, I’m not so assured

Nor unusually strong or outstandingly brave

I’m more just fumbling around in the dark for the bulk of my day

When there’s weight that’s in youth and the sum of it’s small

I will stand in the darkness and laugh with my heel on its throat

And not everything means something, honey

So say the unsayable, say the most human of things

And if everything is temporary

I will bear the unbearable, terrible triteness of being

Alone in my house, frozen away

But don’t get me wrong now, honey, I’m okay

Ah, cast me a line

Ah, honey, cast me a line

Won’t you fear me tonight?

Goddamn do you fear me tonight?

Ah, pass me a light

Ah, honey, pass me a light

Won’t you feel me tonight?

Goddamn do you feel me tonight?

'Cause not everything means something, honey

So say the unsayable, say the most human of things

If everything is temporary

I will bear the unbearable, terrible triteness of being

Er is een lucht vol lichten en geen van hen sterren

Maar elke witte, zilverachtige flikkering is een trouwe herinnering aan ons

Van een gewicht dat in de jeugd zit, dat maakt een lul van ons allemaal

Als het vandaag is gebeurd, is het waarschijnlijk al eerder gebeurd

In een onbekende menigte, ik wil gewoon een bekend gezicht aanraken

En maak vrienden op de feestjes waar ik bang voor ben geweest, zoals een leeftijd

Gewild worden met de waarheid en formidabele liefde bedrijven

Zie het licht in mezelf dat ik in iedereen zie die ik ken

Het is geen gebrek aan ruggengraat, noch aan fysieke hartslag

Het is gewoon een gevoel van afstand dat lijkt op een gevoel van verlies

Van liefde in de jeugd van mijn beperkte leven

Dat ging voorbij in een gewelddadige en rituele penetratie van binnen

En de onbekende jaren bestaan ​​uit steeds meer digitale dagen

En ik rouw om het verlies van mezelf met een angstaanjagende malaise

Wanneer er gewicht is in de jeugd en de som ervan klein is

Ga gewoon in de duisternis staan ​​en lach met je hak op zijn keel

Want niet alles betekent iets, schat

Dus zeg het onuitsprekelijke, zeg de meest menselijke dingen

En als alles tijdelijk is

Ik zal de ondraaglijke, verschrikkelijke afgezaagdheid van het bestaan ​​dragen

Alleen in mijn huis, bevroren in de tijd

Maar begrijp me nu niet verkeerd, schat, ik probeer het

Er is een warmte in de ogen en een helderheid van denken

Wanneer de diepste zuchten en de meest openhartige schaduwen verdwenen zijn

We duwen een steen op een bergachtig afval

En de lijnen in de winkel zien eruit als lijnen op een mooi gezicht

Kijk, daar ben ik niet zo zeker van

Noch ongewoon sterk of buitengewoon dapper

Ik ben meer aan het rommelen in het donker voor het grootste deel van mijn dag

Als er gewicht is dat in de jeugd zit en de som ervan klein is

Ik zal in de duisternis staan ​​en lachen met mijn hak op zijn keel

En niet alles betekent iets, schat

Dus zeg het onuitsprekelijke, zeg de meest menselijke dingen

En als alles tijdelijk is

Ik zal de ondraaglijke, verschrikkelijke afgezaagdheid van het bestaan ​​dragen

Alleen in mijn huis, weggevroren

Maar begrijp me nu niet verkeerd, schat, ik ben in orde

Ah, spreek me een lijn uit

Ah, schat, werp een seintje

Ben je vanavond niet bang voor me?

Verdomme, ben je bang voor me vanavond?

Ah, geef me een licht

Ah, schat, geef me een lichtje

Voel je me vanavond niet?

Verdomme, voel je me vanavond?

Want niet alles betekent iets, schat

Dus zeg het onuitsprekelijke, zeg de meest menselijke dingen

Als alles tijdelijk is

Ik zal de ondraaglijke, verschrikkelijke afgezaagdheid van het bestaan ​​dragen