Paris - Gretta Ray

I’m out of my depth and in a good way

But it could take a moment 'til I feel okay

I’m in the fast lane but there’s a hold up

I’ll get where I’m going, may be bit slow but

I’m going to take each day as it comes

Been holding on to all that holds me down

Stuck in a skin of mine I should have shed by now

All of this change has made me wake up, begin to look around

And it feels like Paris;

the chaos ingrained in this grandness

The greyest days can still seem magic in the midst of one’s sadness

As it holds a mirror up to you, you will consider deeply who you are

I’m but a stranger at a foreign station

That’s all heartache is: disorientation

Patiently I’ll wait for someone to tell me where I am and where to next

So I can find my feet and feel at home again

All of this change has made me break but I know I’m on the mend

This whole thing feels like Paris;

the chaos ingrained in this grandness

The greyest days can still seem magic in the midst of my sadness

As it holds a mirror up to me, I will consider who I want to be

Like I’m in Paris, emotions copious and oh so candid

My sense of independence real and rampant in the midst of my sadness

As it hold a mirror up to me, I will consider who I want to be

Like I’m in Paris

Even to be lonely in a grocery is picturesque

Things so simple and mundane are full of meaning and romance

All of this change has made me break but I know I’m on the mend

The whole thing feels like Paris;

the chaos ingrained in this grandness

The greyest days can still seem magic in the midst of my sadness

As it holds a mirror up to me, I will consider who I want to be

Like I’m in Paris, emotions copious and oh so candid

My sense of independence real and rampant in the midst of my sadness

As it hold a mirror up to me, I will consider who I’m going to be like I’m in

Paris

Ik ben uit mijn diepte en op een goede manier

Maar het kan even duren voordat ik me goed voel

Ik zit in de snelle rij, maar er is een oponthoud

Ik kom waar ik heen ga, misschien wat traag, maar

Ik ga elke dag nemen zoals hij komt

Ik heb vastgehouden aan alles wat me tegenhoudt

Vast in een huid van mij die ik nu al had moeten afwerpen

Door al deze veranderingen werd ik wakker, begon ik rond te kijken

En het voelt als Parijs;

de chaos ingebakken in deze grootsheid

De grijsste dagen kunnen nog steeds magisch lijken te midden van je verdriet

Omdat het je een spiegel voorhoudt, zul je diep nadenken over wie je bent

Ik ben maar een vreemdeling op een buitenlands station

Dat is alles wat hartzeer is: desoriëntatie

Geduldig wacht ik tot iemand me vertelt waar ik ben en waar ik moet zijn

Zodat ik mijn voeten kan vinden en me weer thuis kan voelen

Door al deze verandering ben ik gebroken, maar ik weet dat ik aan de beterende hand ben

Dit hele ding voelt als Parijs;

de chaos ingebakken in deze grootsheid

De grijsste dagen kunnen nog steeds magisch lijken te midden van mijn verdriet

Omdat het me een spiegel voorhoudt, zal ik nadenken over wie ik wil zijn

Alsof ik in Parijs ben, veel emoties en oh zo openhartig

Mijn gevoel van onafhankelijkheid echt en ongebreideld te midden van mijn verdriet

Omdat het me een spiegel voorhoudt, zal ik overwegen wie ik wil zijn

Alsof ik in Parijs ben

Zelfs om eenzaam te zijn in een kruidenierswinkel is pittoresk

Dingen die zo eenvoudig en alledaags zijn, zitten vol betekenis en romantiek

Door al deze verandering ben ik gebroken, maar ik weet dat ik aan de beterende hand ben

Het geheel voelt aan als Parijs;

de chaos ingebakken in deze grootsheid

De grijsste dagen kunnen nog steeds magisch lijken te midden van mijn verdriet

Omdat het me een spiegel voorhoudt, zal ik nadenken over wie ik wil zijn

Alsof ik in Parijs ben, veel emoties en oh zo openhartig

Mijn gevoel van onafhankelijkheid echt en ongebreideld te midden van mijn verdriet

Omdat het me een spiegel voorhoudt, zal ik overwegen wie ik zal zijn zoals ik ben in

Parijs