Нарцисс - Екатерина Яшникова

Бьются отчаянно крылья в ночное окно –

Но нет ответа.

Чтобы убить мотылька, нужно только одно –

Немного света.

Ты же, подстать маяку, привлекаешь суда

К холодным скалам

И губишь их под шум больших волн.

Там, где кончается стыд, начинается страх

Упасть с вершины.

Мастерски делает вид, страх сжимая в губах,

Бог из машины.

Сколько таких же как я угодили сюда –

Тебе всё мало

Нас нужно жечь, чтоб свой беречь трон.

Я снова вглядываюсь в маски просто так,

Я знаю всё без толка,

Ведь в твоей душе лишь пустота,

Одна она и только.

Мёртвая холодная вода

Живой водой уже не станет никогда.

Не станет никогда.

Снова плывут корабли к твоему маяку,

Где ждут русалки.

Я – мотылёк, и я крылья отдам пауку,

Мне их не жалко.

Только бы он долетел до далекой звезды,

Его манящей.

Из года в год твоя растёт сеть.

Но мне известен исход: если тронется лёд,

То вода захлестнёт тебя полностью.

Что там внутри?

Посмотри, кем-то сдавленный крик,

Да одни бесконечные полости.

Жизнь – это жёлтый цветок у зеркальной реки.

Судьба – вода.

Но если так, то что тогда смерть?

Я снова вглядываюсь в маски просто так,

Я знаю всё без толка,

Ведь в твоей душе лишь пустота,

Одна она и только.

Мёртвая холодная вода

Живой водой уже не станет никогда.

Не станет никогда.

Wanhopig met vleugels slaan in het nachtraam -

Maar er is geen antwoord.

Er is maar één ding nodig om een ​​mot te doden -

Een beetje licht.

Jij, match de vuurtoren, trekt schepen aan

Naar de koude rotsen

En vernietig ze met het geluid van grote golven.

Waar schaamte eindigt, begint angst

Vallen van bovenaf.

Meesterlijk doet alsof, angst in zijn lippen knijpend,

God van de machine.

Hoeveel mensen zoals ik zijn hier gekomen...

Je bent niet genoeg

We moeten verbrand worden om onze troon te beschermen.

Ik tuur zomaar weer in de maskers,

Ik weet alles tevergeefs

In je ziel is er tenslotte alleen maar leegte,

Zij is de enige.

dood koud water

Levend water zal dat nooit zijn.

Zal nooit zijn.

Schepen varen weer naar je vuurtoren,

Waar de zeemeerminnen wachten.

Ik ben een mot, en ik zal vleugels geven aan een spin,

Ik heb geen medelijden met ze.

Als hij maar naar een verre ster vloog,

Verleidelijk.

Van jaar tot jaar groeit uw netwerk.

Maar ik ken de uitkomst: als het ijs breekt,

Het water zal je volledig overweldigen.

Wat zit erin?

Kijk, iemands gewurgde kreet

Ja, een paar eindeloze gaatjes.

Het leven is een gele bloem bij een spiegelrivier.

Het lot is water.

Maar zo ja, wat is dan de dood?

Ik tuur zomaar weer in de maskers,

Ik weet alles tevergeefs

In je ziel is er tenslotte alleen maar leegte,

Zij is de enige.

dood koud water

Levend water zal dat nooit zijn.

Zal nooit zijn.