The Father - Clepsydra

Think of me

when the sun will burn away

even the last of your dreams

think of me

when the moon will shine

on the last of your defeats

I remember in the shadow of poverty

the pride of a young boy

searching for the right ways

running among dust and cries

towards his way

the same one that now belongs to you

don‘t throw to the wind your story

Give it the time to be

Don‘t always turn back

Every time you do it

You loose an important part of you

follow the instinct

when it urges you

towards new stories

only give up when the game

threatens your hole existence

the roots you have inside

are a small part of history

i have lived, too

and those little smiles

a hundred years old

are now part of you

are now part of you

are now part of you

when the sky cries

soaking the undergrowth of society

real cradle of declared vices

making it the slimiest ever

men running away looking for cover

as if they were afraid

that it could melt

their faces all the same

of those too slow

only remain stripes of blood

which thinned by their own murderer

slowly disappear in black holes

of those too stupid

only remain the footprints

used as wedges under the doors

to let the speedy ones through

Denk aan mij

wanneer de zon zal wegbranden

zelfs de laatste van je dromen

denk aan mij

wanneer de maan zal schijnen

op je laatste nederlagen

Ik herinner me in de schaduw van armoede

de trots van een jonge jongen

op zoek naar de juiste manieren

rennend tussen stof en geschreeuw

op weg naar zijn weg

dezelfde die nu van jou is

gooi je verhaal niet in de wind

Geef het de tijd om te zijn

Keer niet altijd terug

Elke keer dat je het doet

Je verliest een belangrijk deel van jezelf

volg het instinct

wanneer het je aandringt

op weg naar nieuwe verhalen

geef alleen op als het spel

bedreigt je bestaan

de wortels die je van binnen hebt

zijn een klein deel van de geschiedenis

ik heb ook geleefd

en die kleine glimlachjes

honderd jaar oud

maken nu deel uit van jou

maken nu deel uit van jou

maken nu deel uit van jou

wanneer de lucht huilt

het kreupelhout van de samenleving doordrenken

echte bakermat van verklaarde ondeugden

waardoor het de slimste ooit is

mannen rennen weg op zoek naar dekking

alsof ze bang waren

dat het zou kunnen smelten

hun gezichten allemaal hetzelfde

van die te langzaam

blijven alleen strepen van bloed

die zijn uitgedund door hun eigen moordenaar

verdwijnen langzaam in zwarte gaten

van degenen die te dom zijn

blijven alleen de voetafdrukken

gebruikt als wiggen onder de deuren

om de snellen door te laten