Personne d'autre que moi - Barbara Pravi

On passe sa vie à mettre des manteaux

Un peu trop grands ou trop petits, jamais très beaux

Et l’on s’enroule dedans, en boule, ça nous rassure

On passe notre temps à chercher le nouveau

Le différend, le dernier cri, plus ou moins chaud

Et l’on se cache derrière ce masque, rien qu’une parure

Mais moi, qu’on me recouvre ou qu’on me voit vraiment

Je m’en fous comme des histoires au présent

J’enlève tout

Je pourrais me balader nue, sans frousse

Sans peur, qu’on se rit de moi

Car mon corps dérobe à la vue de tous

Un cœur si délicat

Seul le soir, il se met à nu

Révèle aux ombres l'éclat

Mais jamais personne ne l’a vu

Personne d’autre que moi

Été, hiver peu importe les saisons

On sait y faire, on s’camoufle toujours en fonction

Plutôt les larmes ou bien les charmes, comme tu préfères

Mais moi, je dis tout haut ce que je pense au dedans

Je m’en fous, je sais aussi faire semblant

Si bien, je joue

Je pourrais me balader nue, sans frousse

Sans peur, qu’on se rit de moi

Car mon corps dérobe à la vue de tous

Un cœur si délicat

Je pourrais me balader nue, sans frousse

Sans peur, qu’on se rit de moi

Car mon corps dérobe à la vue de tous

Un cœur si délicat

Seul le soir, il se met à nu

Révèle aux ombres l'éclat

Mais jamais personne ne l’a vu

Personne d’autre que moi

Personne d’autre que moi

We brengen ons leven door met het aantrekken van jassen

Iets te groot of te klein, nooit erg mooi

En we wikkelen ons erin, in een bal, het stelt ons gerust

We besteden onze tijd aan het zoeken naar het nieuwe

Het geschil, de laatste kreet, min of meer heet

En we verschuilen ons achter dit masker, gewoon een versiering

Maar ik, bedek me of zie me echt

Ik hou niet van verhalen in de tegenwoordige tijd

ik neem het allemaal weg

Ik zou naakt rond kunnen lopen zonder angst

Zonder angst, om uitgelachen te worden

Want mijn lichaam verbergt zich in het volle zicht

Een hart zo delicaat

Alleen in de avond ligt hij bloot

Onthult aan de schaduwen de schittering

Maar niemand heeft het ooit gezien

Niemand behalve mij

Zomer, winter, ongeacht de seizoenen

We weten hoe het moet, we camoufleren ons altijd in functie

Liever tranen of bedels, wat je maar wilt

Maar ik zeg hardop wat ik van binnen denk

Kan me niet schelen, ik kan ook doen alsof

Zo goed, ik speel

Ik zou naakt rond kunnen lopen zonder angst

Zonder angst, om uitgelachen te worden

Want mijn lichaam verbergt zich in het volle zicht

Een hart zo delicaat

Ik zou naakt rond kunnen lopen zonder angst

Zonder angst, om uitgelachen te worden

Want mijn lichaam verbergt zich in het volle zicht

Een hart zo delicaat

Alleen in de avond ligt hij bloot

Onthult aan de schaduwen de schittering

Maar niemand heeft het ooit gezien

Niemand behalve mij

Niemand behalve mij