Deda - Barbara Pravi

Deda, Deda, écoute-moi

Les choses que l’on n’ose pas se dire

Les roses que l’on n’ose pas s’offrir

De peur qu’elles ne nous piquent les doigts

Tiens-les voilà, Deda, Deda

Je te les dois, Deda, Deda

Toi qui parlait parfois du temps

Où tu as fui l’horreur des grenades

J’imitais l’accent de Belgrade

Et me moquait comme une enfant

Comme l’enfant, Deda, Deda

De ton enfant, Deda, Deda

Allez, donne-moi ta main, Deda

Deda

Dis rien si tu ne sais pas quoi, Deda

Deda

Pas un mot, peu de gestes et puis

Étais-je trop jeune ou toi trop vieux

Pour ne pas voir l’amour dans tes yeux

Qui était là, sans faire de bruit?

Et j’ai grandi, Deda, Deda

J’ai fait ma vie, Deda, Deda

Jusqu'à l’un de mes anniversaires

Où sont sortis comme des aveux

Les mots restés trop silencieux

Tu m’as dit que tu étais fier

Sans en avoir l’air, Deda

D'être mon grand-père, Deda

Allez, donne-moi ta main, Deda

Deda

Dis rien si tu ne sais pas quoi, Deda

Deda

T’avais fêté vingt-deux étés

Avant de quitter ton pays

Moi j’ai soufflé vingt-deux bougies

Avant d’aller chanter ma vie

Ça fait au moins un point commun

Entre toi et moi, Deda

Allez, donne-moi ta main, Deda

Deda

Dis rien si tu ne sais pas quoi, Deda

Deda

Allez, donne-moi ta main, Deda

Deda

Dis rien ça te va si bien, Deda

Deda, Deda, luister naar me

De dingen die we niet tegen elkaar durven zeggen

De rozen die we onszelf niet durven aanbieden

Opdat ze onze vingers prikken

Houd ze hier, Deda, Deda

Ik ben je schuldig, Deda, Deda

Jij die soms over het weer sprak

Waar je vluchtte voor de horror van granaten

Ik imiteerde het accent van Belgrado

En bespotte me als een kind

Zoals het kind, Deda, Deda

Van uw kind, Deda, Deda

Kom op, geef me je hand, Deda

deda

Zeg niets als je niet weet wat, Deda

deda

Geen woord, een paar gebaren en dan

Was ik te jong of jij te oud?

Om de liefde in je ogen niet te zien

Wie was daar, stilletjes?

En ik ben opgegroeid, Deda, Deda

Ik heb mijn leven gemaakt, Deda, Deda

Tot een van mijn verjaardagen

waar kwamen uit als bekentenissen?

De woorden bleven te stil

Je vertelde me dat je trots was

Zonder er zo uit te zien, Deda

Om mijn grootvader te zijn, Deda

Kom op, geef me je hand, Deda

deda

Zeg niets als je niet weet wat, Deda

deda

Je had tweeëntwintig zomers gevierd

Voordat u uw land verlaat

Ik, ik blies tweeëntwintig kaarsen uit

Voordat ik mijn leven ga zingen

Dat is in ieder geval één ding gemeen

Tussen jou en mij, Deda

Kom op, geef me je hand, Deda

deda

Zeg niets als je niet weet wat, Deda

deda

Kom op, geef me je hand, Deda

deda

Zeg niets, het past zo goed bij je, Deda