José Tries to Leave - Bambara

Night’s changing

Spiders seem to levitate in headlights

While deer hide dumb in the bushes

And three snakes hang from the branches of a small tree

In front of her house where he’s climbing out of her room

José looks back through the window

She’s tangled up in the sheets and she’s smiling sweet

Talking softly in her sleep

He hops down to the driveway

Stumbles to his car parked down the street

And he turns the key

The church looms on the horizon

Like the dried up husk of some ancient bug

Legs scratching at the rising sun

Inside he gathers his things

‘Round the scattered bodies of his passed out friends

In a drunken spin

Jimmy yawns and says, «Hey, what’s goin' on?»

«Shadows just seem darker these days,» says José

«Anyway, I’m gonna catch a train»

José waits by the tracks

Sunrise puts a squint in his eyes

And it seems like there’s

So many little creatures scurrying around that he can’t see

The train comes and he starts running

He jumps for it and he slips

She wakes up and she sees he’s gone

Just like she expected

But she hoped she’d be wrong

Thought this morning

She could try it on top

«Never get old where you were young,»

He said while she was nodding off

He’s kind of strange she thinks

Yeah but so is love

The kids in the church start to stir

As light pours in through the holes in the walls

Wondering if José is gone

«No one ever really leaves,»

Jimmy says through a cloud of smoke

«Where would he go anyway?»

The sun is up and the birds are pecking

Pecking at something lying in the dirt

De nacht verandert

Spinnen lijken te zweven in koplampen

Terwijl herten zich dom verstoppen in de struiken

En drie slangen hangen aan de takken van een kleine boom

Voor haar huis waar hij uit haar kamer klimt

José kijkt achterom door het raam

Ze zit verstrikt in de lakens en ze lacht lief

Zacht praten in haar slaap

Hij springt naar de oprit

Struikelt naar zijn auto die verderop in de straat geparkeerd staat

En hij draait de sleutel om

De kerk doemt op aan de horizon

Zoals de opgedroogde schil van een oud insect

Benen krabben aan de opkomende zon

Binnen verzamelt hij zijn spullen

'Rondom de verspreide lichamen van zijn flauwgevallen vrienden'

In een dronken bui

Jimmy gaapt en zegt: "Hé, wat is er aan de hand?"

«Schaduwen lijken tegenwoordig gewoon donkerder», zegt José

"Hoe dan ook, ik ga de trein halen"

José wacht bij het spoor

Zonsopgang tovert zijn ogen scheel

En het lijkt erop dat er

Zoveel kleine wezens die rondscharrelen dat hij niet kan zien

De trein komt en hij begint te rennen

Hij springt ervoor en hij glijdt uit

Ze wordt wakker en ziet dat hij weg is

Zoals ze had verwacht

Maar ze hoopte dat ze het mis zou hebben

Dacht vanmorgen

Ze zou het kunnen proberen

"Word nooit oud waar je jong was,"

Hij zei terwijl ze wegknikte:

Hij is een beetje vreemd, denkt ze

Ja, maar dat is ook liefde

De kinderen in de kerk beginnen te roeren

Terwijl het licht door de gaten in de muren naar binnen stroomt

Vraag je je af of José weg is?

«Niemand gaat ooit echt weg»

Jimmy zegt door een rookwolk

"Waar zou hij eigenlijk heen gaan?"

De zon is op en de vogels pikken

Naar iets pikken dat in het vuil ligt