Virtue - Ani DiFranco

virtue is relative at best

there’s nothing worse than a sunset

when you’re driving due west

and i’m afraid that my love

is gonna come up short

there is no there there

i guess i’m scared

cuz i want to have good news to report

every time i come up for air

now i’m cruising through a chromakey blue sky

and i know that in an hour or three

the sun is gonna be in my eyes

and i know that sometimes all i can see

is how i feel

like the whole world is on the other side

of a dirty windshield

and i’m tryin to see through the glare

yes i’m struggling just to see what’s there

the one person who really knows me best

says i’m like a cat

yeah the kind of cat that you just can’t pick up and throw into your lap

no, the kind that doesn’t mind being held

only when its her idea

yeah, the kind that feels what she decides to feel

when she is good and ready to feel it and now i am prowling through the backyard

and i am hiding under the car

i have gotten out of everything

ive gotten into so far

i eat when i am hungry

and i travel alone

and just outside the glow of the house

is where i feel most at home

but in the window you sometimes appear

and your music is faint in my ears

deugd is op zijn best relatief

er is niets erger dan een zonsondergang

wanneer je naar het westen rijdt

en ik ben bang dat mijn liefde

komt te kort

er is daar geen

ik denk dat ik bang ben

want ik wil goed nieuws te melden hebben

elke keer als ik voor lucht kom

nu vaar ik door een chromakey blauwe lucht

en ik weet dat over een uur of drie

de zon zal in mijn ogen zijn

en ik weet dat soms alles wat ik kan zien

is hoe ik me voel

alsof de hele wereld aan de andere kant is

van een vuile voorruit

en ik probeer door de schittering heen te kijken

ja ik heb moeite om te zien wat er is

de enige persoon die mij echt het beste kent

zegt dat ik als een kat ben

ja het soort kat dat je gewoon niet kunt oppakken en in je schoot gooien

nee, het soort dat het niet erg vindt om vastgehouden te worden

alleen als het haar idee is

ja, het soort dat voelt wat ze besluit te voelen

als ze goed is en klaar om het te voelen en nu sluip ik door de achtertuin

en ik verstopt me onder de auto

ik heb uit alles gekregen

waar ik tot nu toe in ben gekomen

ik eet als ik honger heb

en ik reis alleen

en net buiten de gloed van het huis

is waar ik me het meest thuis voel

maar in het venster dat je soms verschijnt

en je muziek is flauw in mijn oren