Soft Shoulder - Ani DiFranco

I don’t keep much stuff around

I value my portability

But i will say that i have saved

Every letter you ever wrote to me

The one you left on my windshield

Outside of that little motel

Is in the pocket of my old gig bag

From back when life was more soft shell

Letters littered with little lewd pictures

Drawn by the ghost of woody guthrie

Who would use you big thick hand

Just to draw one or two for me

I think of your letters as love letters

Which is how i think of songs

In that it is the writing of them

That tends to carry us along

And i danced to one of your old tunes

With my true love on our wedding day

And you voice sang the way my heart would sing

If it finally knew just what to say

Two people pulled over on the same night

To look up at the same stars

They both found their wheels were spinning

In a soft shoulder

When they both got back into their cars

And they missed fates appointed rendezvous

And then a whole lotta time wnet by

And then one day they were done

Worshipping the landscape

And they just put down their hands

And moved into the sky

They had barely said hello and it was time to say goodbye

Ik heb niet veel spullen bij me

Ik waardeer mijn draagbaarheid

Maar ik zal zeggen dat ik heb opgeslagen

Elke brief die je me ooit schreef

Degene die je op mijn voorruit hebt achtergelaten

Buiten dat kleine motel

Zit in de zak van mijn oude gigbag

Van toen het leven nog soft shell was

Brieven bezaaid met kleine onzedelijke foto's

Getekend door de geest van Woody Guthrie

Wie zou je grote dikke hand gebruiken?

Gewoon om er een of twee voor mij te tekenen

Ik beschouw je brieven als liefdesbrieven

Zo denk ik over liedjes

In dat het is het schrijven van hen

Dat heeft de neiging om ons mee te nemen

En ik danste op een van je oude deuntjes

Met mijn ware liefde op onze trouwdag

En je stem zong zoals mijn hart zou zingen

Als het eindelijk wist wat het moest zeggen

Twee mensen stopten op dezelfde avond

Om naar dezelfde sterren te kijken

Ze ontdekten allebei dat hun wielen aan het draaien waren

In een zachte schouder

Toen ze allebei weer in hun auto stapten

En ze misten het lot dat een rendez-vous had aangewezen

En dan kom je heel wat tijd voorbij

En op een dag waren ze klaar

Het landschap aanbidden

En ze legden gewoon hun handen neer

En ging de lucht in

Ze hadden amper hallo gezegd en het was tijd om afscheid te nemen