Rock Paper Scissors - Ani DiFranco

It’s rock paper scissors as to whether

I will get over you at all

It’s hand against hand and both hands are mine

It’s standing in a circular line

Which is not to say that i’m not also happy

A happy meal with a surprise inside

Surprise surprise here’s another bright light in your eyes

Exposing all the stuff you’re not calculating enough to hide

This melancholy that i carry makes me feel so grown up

At my kitchen table doing shots of resignation

I never thought i’d see the day when i would say i give up

And break the stallions of my wildest expectations

I do not want to know you this way

Surrounded by so much pain

But how am i supposed to let go of you this way

Like a bird into the sky of my brain?

I think i could accept all these dark colors

As just part of some bigger color scheme

If it wasn’t for that drippy string quartet of sadness

Underscoring each smiling scene

Desire drags me right out of myself

A gas-soaked rope tied to a piece of coal

And i’m getting pretty good at looking at the bright side

While the flames rip along the sand and swallow me whole

Het is steen papier schaar om te weten of

Ik kom helemaal over je heen

Het is hand tegen hand en beide handen zijn van mij

Het staat in een cirkelvormige lijn

Wat niet wil zeggen dat ik niet ook blij ben

Een smakelijke maaltijd met een verrassing van binnen

Verrassing, hier is nog een helder licht in je ogen

Alle dingen blootleggen die je niet genoeg berekent om te verbergen

Door deze melancholie die ik meedraag, voel ik me zo volwassen

Aan mijn keukentafel foto's maken van berusting

Ik had nooit gedacht dat ik de dag zou zien waarop ik zou zeggen dat ik het opgeef

En breek de hengsten van mijn stoutste verwachtingen

Ik wil je niet op deze manier kennen

Omringd door zoveel pijn

Maar hoe moet ik je op deze manier loslaten?

Als een vogel in de lucht van mijn brein?

Ik denk dat ik al deze donkere kleuren zou kunnen accepteren

Als onderdeel van een groter kleurenschema

Als het niet voor dat druipende strijkkwartet van droefheid was geweest

Onderstrepen van elke lachende scène

Verlangen sleept me recht uit mezelf

Een met gas doordrenkt touw vastgebonden aan een stuk steenkool

En ik word er behoorlijk goed in om naar de positieve kant te kijken

Terwijl de vlammen over het zand scheuren en me helemaal opslokken