The Slant/The Diner - Ani DiFranco

the slant

a building settling around me my figure, female, framed crookedly

in the threshold of the room

door scraping floorboards

with every opening

carving a rough history of bedroom scenes

the plot hard to follow

the text obscured

in the fields of sheets

slowly gathering the stains

of seasons spent lying there

red and brown

like leaves fallen

the colors of an eternal cycle

fading with the wash cycle

and the rinse cycle

again an unfamiliar smell

like my name misspelled

or misspoken

a cycle broken

the sound of them strong

stalking talking about their prey

like the way hammer meets nail

pounding, they say

pounding out the rhythms of attraction

like a woman was a drum like a body was a weapon

like there was something more they wanted

than the journey

like it was owed to them

steel toed they walk

and i’m wondering why this fear of men

maybe it’s because i’m hungry

and like a baby i’m dependent on them to feed me i am a work in progress

dressed in the fabric of a world unfolding

offering me intricte patterns of questions

rhythms that never come clean

and strengths that you still haven’t seen

I’m calling from the diner

the diner on the corner

I ordered two coffees

one is for you

I was hoping you’d join me

'cause I ain’t go no money

and I really miss you

I should mention that too

yes I know what time it is in fact, I just checked

I even know the date

and the month

and the year

I know I haven’t been sleeping

and when I do

I just dream of you

dear

I miss watching you

drool on your pillow

I miss watching you

pull on your clothes

I miss listening

to you in the bathroom

flushing the toilet

blowing your nose

I’m calling from the diner

the diner on the corner

I ordered two coffees

one is for you

the cups are so close

the steam is rising

in one stream

how are you

I think you’re the least fucked up person I’ve ever met

and that may be as close to the real thing

as I’m ever gonna get

but my quarter’s gonna run out now

or so I’m told

I guess I’d better go sit down

and wait for you

til my coffee gets cold

de helling

een gebouw dat zich om me heen nestelt mijn figuur, vrouw, scheef ingelijst

op de drempel van de kamer

deur schrapen vloerplanken

bij elke opening

een ruwe geschiedenis van slaapkamerscènes uitsnijden

de plot moeilijk te volgen

de tekst verduisterd

in de velden van bladen

langzaam de vlekken verzamelen

van de seizoenen die ik daar heb doorgebracht

rood en bruin

als bladeren gevallen

de kleuren van een eeuwige cyclus

vervagen met de wascyclus

en de spoelcyclus

weer een onbekende geur

zoals mijn naam verkeerd gespeld

of verkeerd gesproken

een cyclus gebroken

het geluid van hen sterk

stalken praten over hun prooi

zoals de manier waarop hamer en spijker elkaar ontmoeten

beuken, zeggen ze

het ritme van de aantrekkingskracht laten klinken

zoals een vrouw een trommel was zoals een lichaam een ​​wapen was

alsof er iets meer was dat ze wilden

dan de reis

alsof het aan hen te danken was

ze lopen met stalen neuzen

en ik vraag me af waarom deze angst voor mannen

misschien is het omdat ik honger heb

en als een baby ben ik afhankelijk van hen om me te voeden ik ben een werk in uitvoering

gekleed in het weefsel van een wereld die zich ontvouwt

biedt me ingewikkelde vragenpatronen

ritmes die nooit schoon worden

en sterke punten die je nog steeds niet hebt gezien

Ik bel vanuit het restaurant

het restaurant op de hoek

Ik heb twee koffie besteld

een is voor jou

Ik hoopte dat je met me mee zou doen

want ik ga geen geld

en ik mis je echt

Dat moet ik ook vermelden

ja ik weet hoe laat het is, ik heb het net gecontroleerd

Ik weet zelfs de datum

en de maand

en het jaar

Ik weet dat ik niet heb geslapen

en als ik dat doe?

Ik droom gewoon van je

lief

Ik mis het om naar je te kijken

kwijl op je kussen

Ik mis het om naar je te kijken

trek je kleren aan

Ik mis het luisteren

voor jou in de badkamer

het toilet doorspoelen

je neus snuiten

Ik bel vanuit het restaurant

het restaurant op de hoek

Ik heb twee koffie besteld

een is voor jou

de kopjes zijn zo dichtbij

de stoom stijgt

in één stream

hoe is het met je

Ik denk dat je de minst gestoorde persoon bent die ik ooit heb ontmoet

en dat komt misschien net zo dicht bij het echte werk

zoals ik ooit zal krijgen

maar mijn kwartaal raakt nu op

of zo is mij verteld

Ik denk dat ik beter kan gaan zitten

en op je wachten

tot mijn koffie koud wordt