Subdivision - Ani DiFranco

White people are so scared of black people

They bulldoze out to the country

And put up houses on little loop-dee-loop streets

And while america gets its heart cut right out of its chest

The berlin wall still runs down main street

Separating east side from west

And nothing is stirring, not even a mouse

In the boarded-up stores and the broken-down houses

So they hang colorful banners off all the street lamps

Just to prove they got no manners

No mercy and no sense

And i’m wondering what it will take

For my city to rise

First we admit our mistakes

Then we open our eyes

The ghosts of old buildings are haunting parking lots

In the city of good neighbors that history forgot

I remember the first time i saw someone

Lying on the cold street

I thought: i can’t just walk past here

This can’t just be true

But i learned by example

To just keep moving my feet

It’s amazing the things that we all learn to do

So we’re led by denial like lambs to the slaughter

Serving empires of style and carbonated sugar water

And the old farm road’s a four-lane that leads to the mall

And our dreams are all guillotines waiting to fall

I’m wondering what it will take

For my country to rise

First we admit our mistakes

And then we open our eyes

Or nature succumbs to one last dumb decision

And america the beautiful

Is just one big subdivision

Blanke mensen zijn zo bang voor zwarte mensen

Ze bulldozeren naar het land

En huizen op te zetten in kleine lus-dee-lus-straatjes

En terwijl Amerika zijn hart uit zijn borst haalt

De Berlijnse muur loopt nog steeds door de hoofdstraat

Het scheiden van de oostkant van het westen

En niets beweegt, zelfs geen muis

In de dichtgetimmerde winkels en de afgebroken huizen

Dus hangen ze kleurrijke spandoeken van alle straatlantaarns

Gewoon om te bewijzen dat ze geen manieren hebben

Geen genade en geen zin

En ik vraag me af wat er voor nodig is

Om mijn stad te laten rijzen

Eerst geven we onze fouten toe

Dan openen we onze ogen

De geesten van oude gebouwen spoken op parkeerterreinen

In de stad van goede buren die de geschiedenis vergeten is

Ik herinner me de eerste keer dat ik iemand zag

Liggend op de koude straat

Ik dacht: ik kan hier niet zomaar voorbij lopen

Dit kan niet zomaar waar zijn

Maar ik heb geleerd bij voorbeeld

Om gewoon mijn voeten te blijven bewegen

Het is verbazingwekkend wat we allemaal leren te doen

Dus we worden door ontkenning als lammeren naar de slachtbank geleid

Rijken van stijl en koolzuurhoudend suikerwater serveren

En de oude boerenweg is een vierbaansweg die naar het winkelcentrum leidt

En onze dromen zijn allemaal guillotines die wachten om te vallen

Ik vraag me af wat er voor nodig is

Om mijn land te laten groeien

Eerst geven we onze fouten toe

En dan openen we onze ogen

Of de natuur bezwijkt voor een laatste domme beslissing

En Amerika de mooie

Is slechts één grote onderverdeling