School Night - Ani DiFranco

she went over to his apartment

clutching her decision

and he said, did you come here to tell me goodbye?

so she built a skyscraper of procrastination

and then she leaned out the twenty-fifth floor window

of her reply

and she felt like an actress

just reading her lines

when she finally said

yes.

it’s really goodbye this time

and far below was the blacktop

and the tiny toy cars

and it all fell so fast

and it all fell so far

and she said:

you are a miracle but that is not all

you are also a stiff drink and i am on call

you are a party and i am a school night

and i’m lookin' for my door key

but you are my porch light

and you’ll never know, dear

just how much i loved you

you’ll probably think this was

just my big excuse

but i stand committed

to a love that came before you

and the fact that i adore you

is but one of my truths

what of the mother

whose house is in flames

and both of her children

are in their beds crying

and she loves them both

with the whole of her heart

but she knows she can only

carry one at a time?

she’s choking on the smoke

of unthinkable choices

she is haunted by the voices

of so many desires

she’s bent over from the business

of begging forgiveness

while frantically running around

putting out fires

but then what kind of scale

compares the weight of two beauties

the gravity of duties

or the ground speed of joy?

tell me what kind of gauge

can quantify elation?

what kind of equation

could i possibly employ?

and you’ll never know, dear

just how much i loved you

you probably think this was

just my big excuse

but i stand committed

to a love that came before you

and the fact that i adore you

is just one of my truths

so i

i’m goin' home

to please the one i so love pleasing

and i don’t expect

he’ll have much sympathy for my grieving

but i guess that this is the price

that we pay for the privilege

of living for even a day

in a world with so many things

worth believing

in

ze ging naar zijn appartement

haar beslissing vasthoudend

en hij zei: ben je hier gekomen om me gedag te zeggen?

dus bouwde ze een wolkenkrabber van uitstelgedrag

en toen leunde ze uit het raam op de vijfentwintigste verdieping

van haar antwoord

en ze voelde zich een actrice

lees gewoon haar regels

toen ze eindelijk zei:

ja.

het is echt vaarwel deze keer

en ver beneden was de blacktop

en de kleine speelgoedautootjes

en het viel allemaal zo snel

en het viel allemaal zo ver

en ze zei:

je bent een wonder, maar dat is niet alles

je bent ook een stevige borrel en ik ben oproepbaar

jij bent een feest en ik ben een schoolavond

en ik ben op zoek naar mijn deursleutel

maar jij bent mijn veranda licht

en je zult het nooit weten, schat

hoeveel ik van je hield

je zult waarschijnlijk denken dat dit was

gewoon mijn grote excuus

maar ik ben toegewijd

naar een liefde die je voorging

en het feit dat ik dol op je ben

is slechts een van mijn waarheden

hoe zit het met de moeder?

wiens huis in vlammen staat

en haar beide kinderen

zijn in hun bed aan het huilen

en ze houdt van ze allebei

met heel haar hart

maar ze weet dat ze het alleen kan

één voor één meenemen?

ze stikt in de rook

van ondenkbare keuzes

ze wordt achtervolgd door de stemmen

van zoveel verlangens

ze is voorovergebogen van het bedrijf

van vergiffenis smeken

terwijl hij verwoed rondrennen

branden blussen

maar wat voor schaal?

vergelijkt het gewicht van twee schoonheden

de zwaarte van de taken

of de grondsnelheid van vreugde?

vertel me wat voor soort meter

kan opgetogenheid kwantificeren?

wat voor soort vergelijking?

kan ik mogelijk in dienst nemen?

en je zult het nooit weten, schat

hoeveel ik van je hield

je denkt waarschijnlijk dat dit was

gewoon mijn grote excuus

maar ik ben toegewijd

naar een liefde die je voorging

en het feit dat ik dol op je ben

is slechts een van mijn waarheden

dus ik

ik ga naar huis

om degene te behagen waar ik zo van hou om te behagen

en ik verwacht niet

hij zal veel sympathie hebben voor mijn verdriet

maar ik denk dat dit de prijs is

dat we betalen voor het voorrecht

om zelfs maar een dag te leven

in een wereld met zoveel dingen

waard om te geloven

in