Rush Hour - Ani DiFranco

Rush hour

And the day’s dawning

The rain came

And pushed me under the awning

The puddles grew and threw themselves at me

With every passing car

I’m shielding my guitar

And there were some things that i

Did not tell him

There were certain things

He did not need to know

And there were some days

When i did not love him

He didn’t understand me

And i don’t know why

I didn’t go

He said change the channel

I’ve got problems of my own

I’m so sick of hearing about drugs

And aids

And people without homes

And i said, well

I’d like to sympathize with that

But if you don’t understand

Then how can you act

I expected summer to be there in the morning

I woke to the alarm

But she was out of arms reach

Sneaking out

On silent thighs

That were spent and sore

From the hot nights that came before

He said i looked for you

I don’t know why

I said i was wearing black so you could

See me against the sky

Take your big leather boots

And your buckles and your chains

Put them on a downtown train

I expected he would be there in the morning

I awoke to the alarm

He was still in arm’s reach

But his body was just a disguise

His mind had wandered off long ago

You see in his eyes

Love isn’t over when the sheets are stained

In my head there remains

So much left to be said

Make me laugh, make me cry, enrage me

But just don’t try to disengage me

Spitsuur

En de dag breekt aan

De regen kwam

En duwde me onder de luifel

De plassen groeiden en wierpen zich op mij

Met elke passerende auto

Ik scherm mijn gitaar af

En er waren enkele dingen die ik

Heb hem niet verteld

Er waren bepaalde dingen

Hij hoefde het niet te weten

En er waren een paar dagen

Toen ik niet van hem hield

Hij begreep me niet

En ik weet niet waarom

Ik ben niet gegaan

Hij zei van kanaal te veranderen

Ik heb zelf problemen

Ik ben het zat om over drugs te horen

en aids

En mensen zonder huizen

En ik zei, nou

Daar wil ik graag mee meeleven

Maar als je het niet begrijpt?

Hoe kun je dan handelen?

Ik verwachtte dat de zomer er 's ochtends zou zijn

Ik werd wakker van de wekker

Maar ze was buiten handbereik

naar buiten sluipen

Op stille dijen

Die waren uitgegeven en pijnlijk

Van de warme nachten die eraan voorafgingen

Hij zei dat ik naar je zocht

Ik weet niet waarom

Ik zei dat ik zwart droeg, dus dat kon jij

Zie me tegen de lucht

Neem je grote leren laarzen mee

En je gespen en je kettingen

Zet ze op een trein in het centrum

Ik verwachtte dat hij er morgenochtend zou zijn

Ik werd wakker van de wekker

Hij was nog steeds binnen handbereik

Maar zijn lichaam was slechts een vermomming

Zijn gedachten waren lang geleden afgedwaald

Je ziet in zijn ogen

Liefde is niet voorbij als de lakens bevlekt zijn

In mijn hoofd blijft er

Er valt nog zoveel te zeggen

Maak me aan het lachen, maak me aan het huilen, maak me woedend

Maar probeer me niet los te koppelen