Pulse - Ani DiFranco

You crawled into my bed that night

Like some sort of giant insect

And i found myself spellbound

At the sight of you there

Cocooned in my room

Beautiful and grotesque and all the rest of that bug stuff

Bluffing your way into my mouth

Behind my teeth, reaching for my scars

That night we got kicked out of two bars

And laughed our way home

That night you leaned over

And threw up into your hair

And i thought

I would offer you my pulse

If i thought it would be useful

I would give you my breath

Except

The problem with death is that you have

Some hundred years and then they can

Build building on your only bones

100 years and then your grave is not your own

We lie in out beds, and our graves

Unable to save ourselves from

The quaint tragedies we invent

And then undo from the stupid circumstances

We slalomed through

And i realized that night that the hall light

Which seemed so bright when you turned it on is nothing

Compared to the dawn

Which is nothing, compared to the light

Which seeps from me while you’re sleeping

Cocooned in my room

Beautiful and grotesque resting

That night we got kicked out of two bars

And laughed our way home

And i held you there thinking

I would offer you my pulse

I would give you my breath

I would offer you my pulse

Je kroop die nacht in mijn bed

Als een soort gigantisch insect

En ik was betoverd

Bij het zien van jou daar

Gecoconeerd in mijn kamer

Mooi en grotesk en al die andere dingen met bugs

Je weg bluffen in mijn mond

Achter mijn tanden, reikend naar mijn littekens

Die avond werden we uit twee bars gegooid

En lachten onze weg naar huis

Die nacht leunde je voorover

En in je haar overgegeven

En ik dacht

Ik zou je mijn hartslag aanbieden

Als ik dacht dat het handig zou zijn

Ik zou je mijn adem geven

Behalve

Het probleem met de dood is dat je

Nog een paar honderd jaar en dan kunnen ze

Bouw voort op uw enige botten

100 jaar en dan is je graf niet van jezelf

We liggen in onze bedden en onze graven

We kunnen onszelf niet redden van

De bijzondere tragedies die we bedenken

En dan ongedaan maken van de stomme omstandigheden

We slalomden door

En ik realiseerde me die nacht dat het licht in de gang

Wat zo helder leek toen je het aanzette, is niets

Vergeleken met de dageraad

Wat niets is, vergeleken met het licht

Die uit me sijpelt terwijl je slaapt

Gecoconeerd in mijn kamer

Mooi en grotesk rusten

Die avond werden we uit twee bars gegooid

En lachten onze weg naar huis

En ik hield je daar denkend

Ik zou je mijn hartslag aanbieden

Ik zou je mijn adem geven

Ik zou je mijn hartslag aanbieden