Paradigm - Ani DiFranco

I was born to two immigrants

Who knew why they were here

They were happy to pay taxes

For the schools and roads

Happy to be here

They took it seriously

The second job of citizenry

My mother went campaigning door to door

And holding to her hand was me

I was just a girl in a room full of women

Licking stamps and laughing

I remember the feeling of community brewing

Of democracy happening

But I suppose like anybody

I had to teach myself to see

All that stuff that got lost

On its way to church

All that stuff that got lost

On its way to school

All that stuff that got lost

On its way to the house of my family

All that stuff that was not lost on me

Teach myself to see each of us

Through the lens of forgiveness

Like we’re stuck with each other (god forbid!)

Teach myself to smile and stop and talk

To a whole other color kid

Teach myself to be new in an instant

Like the truth is accessible at any time

Teach myself it’s never really one or the other

There’s a paradox in every paradigm

I was just a girl in a room full of women

Licking stamps and laughing

I remember the feeling of community brewing

Ik ben geboren uit twee immigranten

Wie wist waarom ze hier waren?

Ze wilden graag belasting betalen

Voor de scholen en wegen

Blij om hier te zijn

Ze namen het serieus

De tweede baan van de burger

Mijn moeder ging van deur tot deur campagne

En vasthouden aan haar hand was ik

Ik was gewoon een meisje in een kamer vol vrouwen

Postzegels likken en lachen

Ik herinner me het gevoel van gemeenschapsbrouwen

Van democratie die plaatsvindt

Maar ik veronderstel net als iedereen

Ik moest mezelf leren zien

Al die spullen die verloren zijn gegaan

Op weg naar de kerk

Al die spullen die verloren zijn gegaan

Op weg naar school

Al die spullen die verloren zijn gegaan

Op weg naar het huis van mijn familie

Al die dingen die ik niet kwijt was

Leer mezelf om ons allemaal te zien

Door de lens van vergeving

Alsof we aan elkaar vast zitten (god verhoede!)

Leer mezelf te glimlachen en te stoppen en te praten

Aan een heel ander kleurkind

Leer mezelf in een oogwenk nieuw te zijn

Alsof de waarheid op elk moment toegankelijk is

Leer mezelf dat het nooit echt het een of het ander is

In elk paradigma zit een paradox

Ik was gewoon een meisje in een kamer vol vrouwen

Postzegels likken en lachen

Ik herinner me het gevoel van gemeenschapsbrouwen