Not So Soft - Ani DiFranco

In a forest of stone

underneath the corporate canopy

where the sun

rarely

filters

down

the ground

is not so soft

not so soft

they build buildings to house people

making money

or they build buildings to make money

off of housing people

it’s true

like a lot of things are true

I am foraging for a phone booth on the forest floor

that is not so soft

I look up it looks like the buildings are burning

but it’s just the sun setting

the solar system calling an end

to another business day

eternally circling signally

the rythmic clicking on and off

of computers

the pulse

of the american machine

the pulse

that draws death dancing

out of anonymous side streets

you know

the ones that always get dumped on and never get plowed

it draws death dancing

out of little countries

with funny languages

where the ground is getting harder

and it was

not

that

soft

before

those who call the shots

are never in the line of fire

why

where there’s life for hire

out there

if a flag of truth were raised

we could watch every liar

rise to wave it here

we learn america like a script

playwright

birthright

same thing

we bring

ourselves to the role

we’re all rehearsing for the presidency

I always wanted to be commander in chief

of my one woman army

but I can envision the mediocrity

of my finest hour

it’s the failed america in me it’s the fear that lives

in a forest of stone

underneath the corporate canopy

where the sun

rarely

filters

down

and the ground

is not so soft

In een stenen bos

onder de bedrijfsluifel

waar de zon

zelden

filters

omlaag

de grond

is niet zo zacht

niet zo zacht

ze bouwen gebouwen om mensen te huisvesten

geld verdienen

of ze bouwen gebouwen om geld te verdienen

af van huisvesting van mensen

het is waar

alsof veel dingen waar zijn

Ik ben op zoek naar een telefooncel op de bosbodem

dat is niet zo zacht

Ik kijk op, het lijkt alsof de gebouwen in brand staan

maar het is gewoon de ondergaande zon

het zonnestelsel dat een einde roept

naar een andere werkdag

eeuwig cirkelend signaal

het ritmische klikken aan en uit

van computers

de hartslag

van de Amerikaanse machine

de hartslag

dat trekt de dood dansend

uit anonieme zijstraten

je weet wel

degenen die altijd worden gedumpt en nooit worden geploegd

het tekent doodsdansen

uit kleine landen

met grappige talen

waar de grond harder wordt

en het was

niet

Dat

zacht

voordat

degenen die de dienst uitmaken

zijn nooit in de vuurlinie

waarom

waar leven te huur is

buiten

als een vlag van waarheid werd gehesen

we kunnen elke leugenaar in de gaten houden

sta op om hier te zwaaien

we leren Amerika als een script

toneelschrijver

geboorterecht

hetzelfde

wij brengen

onszelf naar de rol

we zijn allemaal aan het repeteren voor het presidentschap

Ik wilde altijd opperbevelhebber worden

van mijn eenvrouwsleger

maar ik kan me de middelmatigheid voorstellen

van mijn beste uur

het is het mislukte Amerika in mij, het is de angst die leeft

in een stenen bos

onder de bedrijfsluifel

waar de zon

zelden

filters

omlaag

en de grond

is niet zo zacht