Life Boat - Ani DiFranco

Every time I open my mouth

I take off my clothes

I’m raw and frostbitten from

Being exposed

I got red scabby hands

And purple scabby feet

And you can smell me coming from

Halfway down the street

And I remember that old hotel had quite the smell

Where I’d go to use the phone

Between the donut shop and the pizza parlor

Where I learned to live alone

Sweet sixteen and smiling

My way out of any jam

Learning the ways of the world, oh my

Learning the ways of man

And I didn’t really want a baby

And I guess that I had a choice

But I just let it grow inside me

This persistent little voice

And I guess I got her off and running

And then run off is what she did

And that’s part of what I think about

When I think about that kid

So now there’s nothing left to wish upon

Except for passing cars

The cacophony of city lights

Is drowning out the stars

This park bench is a life boat

And the rest a big dark sea

And I’m just gonna lie here until

Something comes and finds me

Yeah I got this tired old face

Still grinning most of the time

Just 'cause it don’t have a better way

To express what’s on it’s mind

And I got this running monologue

Entertaining in its outrage

And I’ve got the air of an animal

That’s been living in a cage

Every time I open my mouth

I take off my clothes

I’m raw and frostbitten from

Being exposed

I got red scabby hands

And purple scabby feet

And you can smell me coming from

Halfway down the street

Elke keer als ik mijn mond opendoe

Ik trek mijn kleding uit

Ik ben rauw en bevroren van

Blootgesteld worden

Ik heb rode, schurftige handen

En paarse schurftige voeten

En je kunt me ruiken?

Halverwege de straat

En ik herinner me dat het oude hotel behoorlijk stonk

Waar ik naartoe zou gaan om de telefoon te gebruiken

Tussen de donutwinkel en de pizzeria

Waar ik heb geleerd alleen te wonen

Zoete zestien en lachend

Mijn uitweg uit een eventuele storing

De wegen van de wereld leren kennen, oh my

De wegen van de mens leren

En ik wilde niet echt een baby

En ik denk dat ik een keuze had

Maar ik liet het gewoon in mij groeien

Dit aanhoudende stemmetje

En ik denk dat ik haar aan de gang heb gekregen

En dan wegrennen is wat ze deed

En dat is een deel van waar ik aan denk

Als ik aan dat kind denk

Dus nu is er niets meer te wensen

Behalve voor passerende auto's

De kakofonie van stadslichten

Verdwijnt de sterren

Deze parkbank is een reddingsboot

En de rest een grote donkere zee

En ik ga hier gewoon liggen totdat

Iets komt en vindt me

Ja, ik heb een vermoeid oud gezicht

Nog steeds het grootste deel van de tijd grijnzend

Gewoon omdat er geen betere manier is

Om uit te drukken wat hem bezighoudt

En ik heb deze lopende monoloog

Vermakelijk in zijn verontwaardiging

En ik heb de lucht van een dier

Dat heeft in een kooi geleefd

Elke keer als ik mijn mond opendoe

Ik trek mijn kleding uit

Ik ben rauw en bevroren van

Blootgesteld worden

Ik heb rode, schurftige handen

En paarse schurftige voeten

En je kunt me ruiken?

Halverwege de straat