Tenemos - AMBKOR

Tenemos que aprender a despedirnos

Tenemos que irnos sin querer irnos

Tenemos que aceptar que no nos quieren y además oírlo

Como cuando cuentan el final de un libro

Pero en este eres el prota, y por eso duele

Saber que llueve hasta en tu libro favorito

A veces pienso que tal vez estaba escrito

Que tuviera que perderte y hoy hablarle al infinito

Sé que tenemos que aprender de lo que pasa

Y sé que tenemos que encontrar lo positivo

Pero te juro que me muero en esta casa

Pensando que tenemos que sufrir por estar vivos

Tenemos que apostar y ser valientes

Aun sabiendo que a veces nos mienten

Tenemos que sufrir y conocer a gente

Tenemos que perder a los abuelos cuando aún no sabemos qué es la muerte

Tenemos que enfermar que envejecer

Tenemos que aprender a perder

Tenemos que ver como un amigo nos falla

Y decirle que se vaya por orgullo, aunque nos duele que se vaya

Y seguir al día siguiente de pie

E intentar no levantar por el dolor una muralla

Tenemos que pagar facturas, no perder la calma

Y quien paga facturas con fracturas en el alma

Tenemos que crecer y perder todo lo que amamos

Luego continuar con los ojos encharcados

Tenemos que estar preparados que da resultados

Como el que llega a la fiesta cuando ya se ha terminado

Tenemos que perder trenes

Tenemos que tirar de fe esperando a otro que puede ser que no llegue

Y hace frío en los andenes

Cuando preguntas por tus sueños y te dicen que hoy no pasan porque hay nieve

Te duele, pero es cierto

Que hasta en los videojuegos de pequeño te puntúan por aciertos,

tenemos que aceptar que nos comparen con el resto

Y encima con sus putos baremos, no con los nuestros

Tenemos que gritar en voz bajita

Como si el dolor fuera un altavoz en tu mesita

Te dicen que lo tuyo se medica

Y al final estás igual, pero una marca de pastillas se ha hecho rica

Y sonará el despertador mañana

Y como un zombie te levantarás sin ganas

Tendrás que darle la razón a ese cliente y poner buena cara

Porque alguien decidió que sin dinero no eres nada

Y volverás de fiesta triste, porque tenías que beber todo aquello que

aguantaste y no dijiste

Y se acabará de nuevo el finde

Y con resaca irás el lunes a vender tu vida por dos días libres

Tenemos que criarnos con mama y papá

Sabiendo que hay un día en que ya no estarán, se irán

Y no siempre se supera

Para ti se para el mundo y para el mundo será solo un día cualquiera

Tenemos que seguir patrones

Porque hay un canon de belleza que no cumplen, pero imponen, ¿quiénes son ellos,

para decirnos que nos pone?

Por sus mierdas de desfile hay personas que ni comen

Tenemos y tememos

Te amo y no nos vemos

Tenemos que aprender a echar de menos

Tenemos que triunfar, pero ¿qué es triunfar?, si el fracaso es solo un paso y

nadie quiere fracasar

Pero hoy el sol me ha levantado

Y he sentido una caricia de calor por todos lados

He salido a la ventana y lucía un día tan claro

Que he pensado que tenemos que apreciar lo que tengamos

Tenemos el sol, la luna, el cielo

La suerte de poder conocer a los abuelos

El bosque, los árboles, sus hojas cayendo al suelo

Un manta que te abriga del frío en el mes de enero

Tenemos el cine, y esa canción

Que te saca una sonrisa hasta en tu día de bajón

Tenemos la ventana del vagón, poder juntar los pies

Con la persona que amas en el colchón

Tenemos los consejos de un amigo

Y esa risa tonta que se pega justo cuando reírse está prohibido,

tenemos el sexo y el fuego

Tenemos las miradas de tonteo, de deseo

Lo simple de un paseo, las viñetas de un tebeo

Celebrar un gol con un colega en el recreo

Tenemos los sueños, las metas

Los nervios previos a un viaje mientras te preparas la maleta

Tenemos la cocina nueva, las viejas recetas

Y esas ganas de comer con todos, de juntar las mesas

Tenemos las sorpresas, tenemos el amor, tenemos la ilusión de que algo empieza

Tenemos la franqueza, la cerveza, la empatía

Los padres, las madres, los que nos cuidan

Tenemos animales que al llegar a casa saltan de alegría

Tenemos resiliencia, compañía

Tenemos los ancianos que nos cuentan batallitas

Y esos niños donde ver que la inocencia se marchita

Tenemos ese amigo que cuando nos falta invita

Tenemos ese tren que va hacia donde necesitas

Tenemos ese mar que nos salpica los pies

Y ese horizonte que miramos cuando aprieta el estrés

Tenemos ese antro que nos gusta y donde siempre quedamos

Tenemos las fiestas de los pueblos en verano

Tenemos el invierno y una mano que nos cura

Una llamada, la brisa, un baño caliente con espuma

Autores que te atrapan con su pluma

Una escapada a la montaña que te hace aclarar las dudas

Tenemos dunas, lagos, ciudades, bares de tapas, teatros, magia, verdades,

lugares ancestrales de viejas culturas

Fruta madura, besos y caricias a oscuras

Hogueras, islas, estrellas, noches de copa y locura

Tenemos los besos y los abrazos

Los lazos, los «te quiero» y los flechazos

Los pájaros cantando hasta el ocaso

El día en que después de nueve meses puedes ver a tu bebe y cogerlo en brazos

Tenemos los regalos, la certeza

Tenemos la emoción de recibir al que regresa

Tenemos la franqueza, nuestro lado más humano

Y algo nuevo que aprender cada vez que tropezamos

Tenemos el baile, poder tomar el aire

Sentir de que somos alguien para alguien

Tenemos una vida por delante y la esperanza

De que lo bueno pese más en la balanza

We moeten leren afscheid te nemen

We moeten vertrekken zonder weg te willen

We moeten accepteren dat ze ons niet mogen en dat ook horen

Zoals wanneer ze het einde van een boek vertellen

Maar hierin ben jij de hoofdrolspeler, en daarom doet het pijn

Wetende dat het zelfs in je favoriete boek regent

Soms denk ik dat het misschien geschreven is

Dat ik je moest verliezen en vandaag tot in het oneindige spreek

Ik weet dat we moeten leren van wat er gebeurt

En ik weet dat we het positieve moeten vinden

Maar ik zweer dat ik sterf in dit huis

Denken dat we moeten lijden omdat we leven

We moeten wedden en moedig zijn

Zelfs wetende dat ze soms tegen ons liegen

We moeten lijden en mensen ontmoeten

We moeten grootouders verliezen als we nog steeds niet weten wat de dood is

We moeten ziek worden dan oud worden

We moeten leren verliezen

We moeten zien hoe een vriend ons in de steek laat

En zeg hem uit trots te vertrekken, hoewel het ons pijn doet om te vertrekken

En de volgende dag verder staan

En probeer geen muur te bouwen van pijn

We moeten rekeningen betalen, onze kalmte niet verliezen

En die rekeningen betaalt met breuken in de ziel

We moeten opgroeien en alles verliezen waar we van houden

Ga dan verder met de ogen vol plassen

We moeten erop voorbereid zijn dat het resultaten oplevert

Zoals degene die op het feest arriveert als het voorbij is

we moeten treinen missen

We moeten geloof trekken, wachtend op een ander die misschien niet komt

En het is koud op de perrons

Als je naar je dromen vraagt ​​en ze vertellen je dat ze vandaag niet gebeuren omdat er sneeuw ligt

Het doet pijn, maar het is waar

Dat ze je als kind zelfs in videogames scoren voor juiste antwoorden,

we moeten accepteren dat we vergeleken worden met de rest

En daarboven met hun verdomde weegschaal, niet met de onze

We moeten zachtjes schreeuwen

Alsof de pijn een speaker was op je nachtkastje

Ze vertellen je dat de jouwe medicinaal is

En uiteindelijk ben je hetzelfde, maar een merk pillen is rijk geworden

En morgen gaat de wekker

En als een zombie sta je op zonder verlangen

Je zult het met die klant eens moeten zijn en een goed gezicht moeten houden

Omdat iemand heeft besloten dat je zonder geld niets bent

En je komt terug van een droevig feest, want je moest alles opdrinken

je hebt het volgehouden en niet gezegd

En het weekend zit er weer op

En met een kater ga je op maandag je leven verkopen voor twee vrije dagen

We moeten opgroeien met mama en papa

Wetende dat er een dag komt dat ze er niet meer zullen zijn, zullen ze vertrekken

En het wordt niet altijd overwonnen

Voor jou zal de wereld stoppen en voor de wereld zal het elke andere dag zijn

We moeten patronen volgen

Omdat er een canon van schoonheid is die ze niet ontmoeten, maar ze opleggen, wie zijn ze,

om ons te vertellen dat het ons zet?

Door hun parade-shit zijn er mensen die niet eens eten

we hebben en we vrezen

Ik hou van je en we zien elkaar niet

We moeten leren missen

We moeten slagen, maar wat is succes?Als falen slechts een stap en een stap is

niemand wil falen

Maar vandaag heeft de zon me opgetild

En ik heb overal een streling van warmte gevoeld

Ik ben naar het raam gegaan en het was zo'n heldere dag

Dat ik heb gedacht dat we moeten waarderen wat we hebben

We hebben de zon, de maan, de lucht

Het geluk om de grootouders te kunnen ontmoeten

Het bos, de bomen, hun bladeren die op de grond vallen

Een deken die je beschermt tegen de kou in de maand januari

We hebben de bioscoop en dat liedje

Dat maakt je aan het lachen, zelfs op je slechte dag

We hebben het wagenraam, om onze voeten bij elkaar te kunnen zetten

Met de persoon van wie je houdt op de matras

We hebben het advies van een vriend

En die dwaze lach die toeslaat net wanneer lachen verboden is,

we hebben seks en vuur

We hebben de blikken van gek doen, van verlangen

De eenvoud van een wandeling, de cartoons van een stripverhaal

Een doelpunt vieren met een collega in de pauze

We hebben de dromen, de doelen

De zenuwen voor een reis terwijl jij je koffer klaarmaakt

We hebben de nieuwe keuken, de oude recepten

En dat verlangen om met iedereen te eten, aan tafel te schuiven

We hebben verrassingen, we hebben liefde, we hebben de illusie dat er iets begint

We hebben de openhartigheid, het bier, de empathie

Vaders, moeders, zij die voor ons zorgen

We hebben dieren die bij thuiskomst een sprongetje maken van vreugde

We hebben veerkracht, bedrijf

We hebben ouderen die ons verhalen vertellen

En die kinderen zagen die onschuld verwelken

We hebben die vriend die ons uitnodigt als we vermist zijn

We hebben die trein die gaat waar je nodig hebt

We hebben die zee die onze voeten bespat

En die horizon waar we naar kijken als de stress toeslaat

We hebben die club die we leuk vinden en waar we elkaar altijd ontmoeten

In de zomer hebben we dorpsfeesten

We hebben de winter en een hand die ons geneest

Een telefoontje, de wind, een warm bubbelbad

Auteurs die je pakken met hun pen

Een ontsnapping naar de berg die je twijfels doet verdwijnen

We hebben duinen, meren, steden, tapasbars, theaters, magie, waarheden,

voorouderlijke plaatsen van oude culturen

Rijp fruit, kusjes en liefkozingen in het donker

Vreugdevuren, eilanden, sterren, nachten vol drankjes en waanzin

We kregen de kusjes en de knuffels

De banden, de "I love you" en de verliefdheden

De vogels zingen tot zonsondergang

De dag waarop je na negen maanden je baby kunt zien en in je armen kunt houden

Wij hebben de gaven, de zekerheid

We hebben de emotie om degene die terugkeert te ontvangen

We hebben de openhartigheid, onze meest menselijke kant

En elke keer dat we struikelen, leren we iets nieuws

We hebben de dans, om de lucht in te kunnen

Het gevoel hebben dat we iemand voor iemand zijn

We hebben een leven voor de boeg en hoop

Dat het goede meer weegt in de weegschaal