Miedo - AMBKOR, El Chojin

¿Cómo te cuento mis miedos?, ¿Por dónde empiezo?

Si estoy roto en pedacitos, aunque tú me veas completo

Y sé que lo último que tengo que hacer es quedarme quieto

Pero por mucho que corro, él sigue dentro

Vive conmigo

Imagina la satisfacción que siento en los ratitos que lo olvido

Lejos del ruido, lo pienso y respiro

Que igual soy especial por todas las veces que lo he sentido

A veces orgulloso, pienso en pasar página

A veces me rindo y pienso que vine tara’o de fábrica

Le perdí el miedo a las lágrimas

Ahora sé que un corazón no se congela, aunque viva en la Antártida

Y no es el miedo lo que me hace humano

Son las ganas de vencerlo las que me distinguen de una máquina

Volviendo al principio de la humanidad

Mi cuarto es un psiquiátrico deformando la realidad

Pero salgo ahí fuera y veo la verdad

Y tengo que seguir luchando por amor a esa felicidad

Es ese ratito, no sé explicarlo

De repente me siento bien, sonrío y lo veo claro

Es como una fuerza que se puede sentir

Por todo el cuerpo poniéndote alas

Es como sonreír por el olor de un buen café por la mañana

Sin planes ni ganas, ni nada

Es como estar vivo cuando nunca lo estabas

Como volver a nacer y sentir que te necesitabas

Tengo miedo y aunque no sepa explicarlo

Quiero que sepas que tu compañía es casi un milagro

Siempre llego tarde, justo cuando ya no hay nadie

Pensando que merezco un poco más de tiempo

Pero el mundo va más rápido que yo

Y mis miedos me hacen caminar más lento

Y si de repente estoy ausente, no te enfades

Para tocar las estrellas tengo que arreglar mi nave

Y hacer que llegue ese día perfecto en el que me encuentro

Y me siento normal por un momento

Y es que cuando me siento normal

Puedo tocar las nubes y apartarlas

Puedo llenar el cielo de bellas palabras

De golpe tengo planes y ganas

Como si por un día la alegría no me rechazara

Y es que cuando me siento normal

Puedo tocar las nubes y apartarlas

Puedo llenar el cielo de bellas palabras

De golpe tengo planes y ganas

Como si por un día la alegría no me rechazara

¿Cómo te cuento mis miedos?, ¿Por dónde empiezo?

Si he pasado media vida fingiendo que no los tengo

Me dijeron: «Ser fuerte es esconderlos»

«Vívelos en silencio, que nadie pueda verlos»

«Oculta tus complejos, haz que te vean contento»

«Los miedos van por dentro, nunca les hables de ellos»

¿Y yo?

Pillo y les creo

Así que llevo acumulándolos de forma insana desde pequeño

Y llega Ambkor y dice: «¿Hablamos de ello?»

El reto es mucho más complejo que escribir un texto

Mis miedos me definen mejor que mis éxitos

Me muestran sin la armadura del ego del rapero

Temo el tiempo, no quiero hacerme viejo

Me aterra la idea de hacerle daño a los que quiero

Me muero cuando pienso que igual que tuvo un comienzo

Llegará el momento en que acabe el cuento

Y créeme, me avergüenzo de no ser capaz de lidiar con esto

Y me siento un fraude cuando les veo decir que soy un genio

Miedo a saber que un día van a ver que no es cierto

Que sólo era un tipo que se iba deshaciendo

Pero mientras siga siendo yo, una cosa os prometo

Si el miedo me hace ser mejor, lo acepto y me lo quedo

Porque el miedo fue el motor que me movió para cumplir mis sueños

«El miedo a no llegar», eso me hizo un guerrero

Siempre llego tarde, justo cuando ya no hay nadie

Pensando que merezco un poco más de tiempo

Pero el mundo va más rápido que yo

Y mis miedos me hacen caminar más lento

Y si de repente estoy ausente, no te enfades

Para tocar las estrellas tengo que arreglar mi nave

Y hacer que llegue ese día perfecto en el que me encuentro

Y me siento normal por un momento

Y es que cuando me siento normal

Puedo tocar las nubes y apartarlas

Puedo llenar el cielo de bellas palabras

De golpe tengo planes y ganas

Como si por un día la alegría no me rechazara

Y es que cuando me siento normal

Puedo tocar las nubes y apartarlas

Puedo llenar el cielo de bellas palabras

De golpe tengo planes y ganas

Como si por un día la alegría no me rechazara

Y es que cuando me siento normal

Puedo apartar las nubes y encender las luces de mi casa

Y sé que ayer no pude

Porque el miedo hunde cuando crees que abraza

Y es que cuando me siento normal

Puedo apartar las nubes y volar sin alas, es posible

Sé que el miedo huye cuando ve que sufres pero no te rindes

Hoe vertel ik je mijn angsten, waar moet ik beginnen?

Als ik in kleine stukjes ben gebroken, zelfs als je me heel ziet

En ik weet dat het laatste wat ik moet doen is stilstaan

Maar hoe vaak ik ook ren, hij is nog steeds binnen

Leef met mij

Stel je de voldoening voor die ik voel in de kleine momenten die ik vergeet

Weg van het lawaai, denk ik en adem ik

Dat ik nog steeds speciaal ben voor alle keren dat ik het heb gevoeld

Soms denk ik er trots aan om de pagina om te slaan

Soms geef ik het op en denk ik dat ik uit de fabriek kwam tara'o

Ik verloor mijn angst voor tranen

Nu weet ik dat een hart niet bevriest, ook al leeft het op Antarctica

En het is niet de angst die me menselijk maakt

Het is het verlangen om hem te verslaan dat mij onderscheidt van een machine

Terug naar het begin van de mensheid

Mijn kamer is een psychiatrisch ziekenhuis dat de werkelijkheid vervormt

Maar ik ga daarheen en ik zie de waarheid

En ik moet blijven vechten voor de liefde van dat geluk

Het is zo kort, ik weet niet hoe ik het moet uitleggen

Opeens voel ik me goed, ik lach en ik zie het duidelijk

Het is als een kracht die kan worden gevoeld

Over je hele lichaam vleugels aandoen

Het is alsof je lacht bij de geur van een goede koffie in de ochtend

Geen plannen of verlangen, of wat dan ook

Het is alsof je leeft terwijl je er nooit was

Hoe opnieuw geboren te worden en te voelen dat je jezelf nodig had

Ik ben bang en hoewel ik niet weet hoe ik het moet uitleggen

Ik wil dat je weet dat je bedrijf bijna een wonder is

Ik ben altijd te laat, net als er niemand is

Denken dat ik wat meer tijd verdien

Maar de wereld gaat sneller dan ik

En door mijn angsten loop ik langzamer

En als ik plotseling afwezig ben, wees niet boos

Om de sterren aan te raken moet ik mijn schip repareren

En laat die perfecte dag komen als ik mezelf vind

En ik voel me even normaal

En het is dat wanneer ik me normaal voel

Ik kan de wolken aanraken en wegduwen

Ik kan de lucht vullen met mooie woorden

Plots heb ik plannen en verlangen

Alsof de vreugde me voor een dag niet heeft afgewezen

En het is dat wanneer ik me normaal voel

Ik kan de wolken aanraken en wegduwen

Ik kan de lucht vullen met mooie woorden

Plots heb ik plannen en verlangen

Alsof de vreugde me voor een dag niet heeft afgewezen

Hoe vertel ik je mijn angsten, waar moet ik beginnen?

Als ik de helft van mijn leven heb gedaan alsof ik ze niet heb

Ze vertelden me: «Sterk zijn is ze verbergen»

«Beleef ze in stilte, zodat niemand ze kan zien»

«Verberg je complexen, zorg ervoor dat ze je gelukkig zien»

“Angsten gaan naar binnen, praat er nooit over”

En ik?

Ik vang en ik geloof ze

Dus ik heb ze waanzinnig verzameld sinds ik klein was

En Ambkor komt binnen en zegt: "Zullen we erover praten?"

De uitdaging is veel complexer dan het schrijven van een tekst

Mijn angsten definiëren mij beter dan mijn successen

Ze laten me zien zonder het harnas van het ego van de rapper

Ik ben bang voor de tijd, ik wil niet oud worden

Het idee om degenen van wie ik hou pijn te doen, maakt me bang

Ik sterf als ik denk dat het net een begin had

De tijd zal komen dat het verhaal eindigt

En geloof me, ik schaam me dat ik dit niet aan kan

En ik voel me een bedrieger als ik ze zie zeggen dat ik een genie ben

Angst om te weten dat ze op een dag zullen zien dat het niet waar is

Dat hij gewoon een man was die uit elkaar viel

Maar zolang ik het ben, beloof ik je één ding

Als angst me beter maakt, accepteer ik het en houd ik het

Omdat angst de motor was die me ertoe bracht mijn dromen te vervullen

"De angst om niet aan te komen", dat maakte me een krijger

Ik ben altijd te laat, net als er niemand is

Denken dat ik wat meer tijd verdien

Maar de wereld gaat sneller dan ik

En door mijn angsten loop ik langzamer

En als ik plotseling afwezig ben, wees niet boos

Om de sterren aan te raken moet ik mijn schip repareren

En laat die perfecte dag komen als ik mezelf vind

En ik voel me even normaal

En het is dat wanneer ik me normaal voel

Ik kan de wolken aanraken en wegduwen

Ik kan de lucht vullen met mooie woorden

Plots heb ik plannen en verlangen

Alsof de vreugde me voor een dag niet heeft afgewezen

En het is dat wanneer ik me normaal voel

Ik kan de wolken aanraken en wegduwen

Ik kan de lucht vullen met mooie woorden

Plots heb ik plannen en verlangen

Alsof de vreugde me voor een dag niet heeft afgewezen

En het is dat wanneer ik me normaal voel

Ik kan de wolken wegduwen en de lichten in mijn huis aandoen

En ik weet dat ik dat gisteren niet kon

Omdat angst zinkt als je denkt dat het omarmt

En het is dat wanneer ik me normaal voel

Ik kan de wolken scheiden en vliegen zonder vleugels, het is mogelijk

Ik weet dat angst vlucht wanneer het ziet dat je lijdt, maar je geeft niet op