Recuerdos - AMBKOR

We don’t say: «Rising into love»

There is in it the idea of the fall

Nunca voy a poder describir

La sensación de depertarme junto a ti

Cogerte de la mano y decirte

Que desde que tú te fuiste, nunca he vuelto a ser feliz

Si pudiera pedir un deseo

Sin duda pediría verte tumbada en mi cama

Las paredes de mi habitación son una celda

Llenas de un dolor profundo al despertar cada mañana

Y ya no sé qué hacer

Estoy perdido en este andén esperando a que pase tu tren

A veces el dolor más fuerte es el que no se ve

Y yo me quedé ciego por todo lo que pasé

Me hiciste mucho daño, me jodiste para siempre

Pero con tus defectos yo te llevaría a la luna

He visto en otras chicas muchas cosas diferentes

Y tú tenías todo, pero eras tan solo una

We zeggen niet: "Rising into love"

Daarin zit het idee van de herfst

Ik zal het nooit kunnen beschrijven

Het gevoel naast je wakker te worden

Neem je bij de hand en vertel het je

Dat sinds je wegging, ik nooit meer gelukkig ben geweest

Als ik een wens mocht doen

Ik zou zeker vragen om je in mijn bed te zien liggen

De muren van mijn kamer zijn een cel

Gevuld met diepe pijn als je elke ochtend wakker wordt

En ik weet niet meer wat ik moet doen

Ik sta verdwaald op dit perron te wachten tot je trein passeert

Soms is de sterkste pijn degene die niet wordt gezien

En ik werd blind van alles wat ik meemaakte

Je hebt me veel pijn gedaan, je hebt me voor altijd genaaid

Maar met je gebreken zou ik je naar de maan brengen

Ik heb bij andere meisjes veel verschillende dingen gezien

En je had alles, maar je was er maar één