Mosaico - AMBKOR

Conoces la textura del fracaso

Cuando su última palabra es un portazo

De nuevo mirando el vaso como a una persona

No tengo ganas de reír, deja tus putas bromas

Ya fuí bufón de alguna fiesta

Ya puse el corazón con otras

¿Por qué coño saldrá bien con esta?

Perdí la fe y también la cuenta

No soy un dios, si fuera un dios nadie tendría un cáncer a los 30

Y cerró la puerta y no la he vuelto a ver

Ojalá supiera que acertó al marchar

Repito mis errores una y otra vez

Con más de 25 y aún busco a mamá

No sé cómo lo hice, ni siquiera si lo hice

Sólo sé que me deshice de mis cicatrices

Me parto en dos tan a menudo, me llaman 'MOSAICO'

Un corazón asustadizo en medio de un asalto

Ya no comparto nada, ya no vivo para

Cero compromiso, cero cercanía por miedo a cagarla

Y es tan difícil y nadie avisó

Mamá no dijo que la gente es una mierda, pásame ese ron

Quiero morir borracho, y darlo todo

La abuela no se fue, yo la noto

Puede que esté roto, puede que por fin me haya rendido

Puede que los años sólo sirvan pa' restar amigos

Yo sigo en el bar dónde la encontré

Bebiendo lo mismo que pidió al entrar

La vida no me ha dado lo que yo busqué

Por eso me siento aquí a esperar sin más

Me acostumbré a perder, me acostumbré a fallar

No he vuelto a beber, he vuelto a olvidar

Puede que mañana esté justo donde quiero estar

Pero ya no quiero saber nada de este puto cuento ya

Puede que no cambie el mundo aunque te vayas

Coma profundo en un segundo, no puedo ser yo

Me tiembla la voz no tengo cojones

A explicarte lo que llevo en mi interior si no te callas

Nunca llego a estar completo, paralizado y quieto

Siempre éste vacío, siempre el hueco

La vida es el camino hacia la muerte

Y la muerte es el destino aunque intentes parecer fuerte

Y no me quedan armas, gente, ganas, nada que me aliente

Cansado de intentar desde pequeño parecer valiente

Y nada es suficiente, nada para mí

Quédate, mi fama es tuya si me enseñas a reír

«Tú no bebas más» me dijo y se fue

Tu vida es una mierda y no vas a cambiar

Puede que el mundo esté justo al revés

O puede que no quiera saber la verdad

Puede que se fuera porque ya ni sé

Ser feliz un día entero sin tomar

Este vacío no se curará con otros tres

Crecí bebiéndome las penas de esta soledad

¿Y que decir, si no está aquí?

¿Y qué pensar, si ella es feliz?

Soy un colga’o pero colga’o por tí

Esta noche beberé hasta que vuelva a reír

Je kent de structuur van falen

Wanneer je laatste woord een klap is

Wederom kijkend naar het glas als persoon

Ik heb geen zin om te lachen, stop met je verdomde grappen

Ik was al een nar op een feestje

Ik leg mijn hart al bij anderen

Waarom gaat dit in hemelsnaam lukken?

Ik verloor het geloof en ook de rekening

Ik ben geen god, als ik een god was, zou niemand op 30-jarige leeftijd kanker krijgen

En ze sloot de deur en ik heb haar niet meer gezien

Ik wou dat ik wist dat hij gelijk had om te marcheren

Ik herhaal mijn fouten keer op keer

Ruim 25 en nog steeds op zoek naar mama

Ik weet niet hoe ik het deed, en zelfs niet of ik het deed

Ik weet alleen dat ik van mijn littekens af ben

Ik breek zo vaak in twee, ze noemen me 'MOZAIC'

Een bang hart midden in een overval

Ik deel niets meer, ik leef niet meer voor

Geen betrokkenheid, geen nabijheid uit angst om het te verpesten

En het is zo moeilijk en niemand waarschuwde

Mama zei niet dat mensen slecht zijn, geef me die rum maar

Ik wil dronken sterven en alles geven

Oma is niet weggegaan, ik merk haar op

Ik ben misschien gebroken, misschien heb ik het eindelijk opgegeven

Het kan zijn dat de jaren alleen dienen om vrienden af ​​te trekken

Ik ben nog steeds in de bar waar ik haar vond

Hetzelfde drinken dat hij had besteld toen hij binnenkwam

Het leven heeft me niet gegeven wat ik zocht

Daarom zit ik hier te wachten

Ik raakte gewend aan verliezen, ik raakte gewend aan falen

Ik heb niet meer gedronken, ik ben het weer vergeten

Misschien ben ik morgen precies waar ik wil zijn

Maar ik wil niets meer weten over dit verdomde verhaal

De wereld verandert misschien niet, zelfs niet als je weggaat

Eet zo diep, kan ik niet zijn

Mijn stem trilt. Ik heb geen cojones

Om je uit te leggen wat ik in me draag als je je mond niet houdt

Ik word nooit heel, verlamd en stil

Het is altijd leeg, altijd het gat

Het leven is de weg naar de dood

En de dood is het lot, zelfs als je probeert er sterk uit te zien

En ik heb geen wapens, mensen, verlangen, niets om me aan te moedigen

Moe van het proberen van kinds af aan om moedig over te komen

En niets is genoeg, niets voor mij

Blijf, mijn roem is van jou als je me leert lachen

"Je drinkt niet meer" zei hij tegen me en ging weg

Je leven is shit en je gaat niet veranderen

De wereld staat misschien gewoon op zijn kop

Of misschien wil je de waarheid niet weten

Misschien is hij weggegaan omdat ik het niet eens meer weet

Een hele dag gelukkig zijn zonder te drinken

Deze leegte zal niet worden geheeld door nog eens drie

Ik ben opgegroeid met het drinken van het verdriet van deze eenzaamheid

En wat te zeggen als hij er niet is?

En wat te denken, als ze gelukkig is?

Ik heb opgehangen, maar ik heb voor jou opgehangen

Vanavond drink ik tot ik weer lach