La luz - AMBKOR, AID

Jamás supiste ver ningún detalle y me rallé

Estallé, me hallé sabiendo que yo no fallé

Todo lo que digo en esta carta es como me sentía

Mientras sonreías ayer, ¡ahora cállate!

Hablo de lo mismo, de que nunca me veías

Hablo de egoísmo, hablo de tus putas tonterías

Hablo de tu egocentrismo, de no disfrutar los días, ¡coño!

Hablo de la secta a la que tú llamas familia

Y me reventaste por dentro, con dos cojones

¿Recuerdas mis pastillas?

Hoy harán que me valores

Ahí, todas de golpe, te dejo mi cadáver

A ver, ahora ríe a la vida siendo la culpable

Te dejo el peso de mi sangre en tus manos

Mis ganas de vivir en el alambre terminaron

Mírame a los ojos, estoy muerto

¿Ves la espuma de mi boca?

Es tu recuerdo saliendo de mi cuerpo

Me enfado, dejo el móvil, no contesto

Me rayo con los míos y lo pago con lo nuestro

Esa eres tú, ¿te reconoces, puta niñata?

Los valores se te acaban tan solo apagar el WhatsApp

Borra ya mis fotos, eres ántrax

Chupa ya mi polla, ahora, a ver si se levanta

Yo no tengo tantas paranoias ni defectos como tú

Yo te dejo mi cuerpo por si puedo ver la luz

Todo lo que he dado por lo nuestro

Todo lo que hice, hoy está muerto

Todo lo que fuimos se marchó

Todo lo que hicimos marchitó

Por tus putos miedos

Todo lo que hice no lo viste

Siempre pedías más de lo que viste

Todo lo que fuimos se marchó

Todo lo que hicimos marchitó

Como aquellos fines

Ah… Ni menos ni más

Ni a’lante ni atrás, tú viniste y te vas

Pues todo tiene algo más, nunca miraste detrás

Porque quien se atreve no teme, y si temes ni eres ni estás

Mírate ahí, tú eres así de lleno

¿Por qué no parar?, ¿por qué no dejar?

¿Por qué no?, ¿Por qué tanto veneno?

El suelo está ardiendo, haz llega’o hasta el final

Cumpliendo la ley natural: uno menos

«¿Dónde está?, ¿Es todo lo que hay?»

— Expreso

No todo lo que veo es todo lo que creo

Y todo lo que es el peso

No puedo dejar, prefiero olvidar

No es por cargar con eso

No puedo seguir, no es por fingir

Es bueno dejar mi peso

Ahora escúchame, ahí te quedas, en el suelo

Tú no, tú no vas al cielo

Tú siempre has sido de hielo, no hay duelo

¿Quién.

¿Quién se atreve a saltar el tren pa' quedarse bajo?

Un andén pensando que lo hace bien

Es cobardía, falta de enfrentar la vida pu…

Sin la nimiedad, falta de cabeza fría

Y habiendo tomado esa vía, haberlo hecho antes

Menos molestaría si al menos cada día

Yo sé cómo ver el sol

Sé mirar el arcoíris, el mundo es de color

Disfruto cada sabor

La diferencia entre tú y yo

Yo supe afrontar la vida y tú no, tú, tú no

Todo lo que he dado por lo nuestro

Todo lo que hice, hoy está muerto

Todo lo que fuimos se marchó

Todo lo que hicimos marchitó

Por tus putos miedos

Todo lo que hice no lo viste

Siempre pedías más de lo que viste

Todo lo que fuimos se marchó

Todo lo que hicimos marchitó

Como aquellos fines

Je wist nooit hoe je een detail kon zien en ik krabde

Ik barstte, ik merkte dat ik wist dat ik niet faalde

Alles wat ik in deze brief zeg is hoe ik me voelde

Terwijl je gisteren nog lachte, hou nu je mond!

Ik praat over hetzelfde, dat je me nooit hebt gezien

Ik praat over egoïsme, ik praat over jouw verdomde onzin

Ik heb het over je egocentrisme, over het niet genieten van de dagen, verdomme!

Ik spreek van de sekte die jullie familie noemen

En je hebt me van binnen betrapt, met twee ballen

Herinner je je mijn pillen nog?

Vandaag zullen ze ervoor zorgen dat je me waardeert

Daar, ineens, laat ik je mijn lijk achter

Laten we eens kijken, nu lachen om het leven dat de boosdoener is

Ik laat het gewicht van mijn bloed in jouw handen

Mijn verlangen om op de draad te leven eindigde

Kijk me in de ogen, ik ben dood

Zie je het schuim uit mijn mond?

Het is jouw herinnering die uit mijn lichaam komt

Ik word boos, ik laat de mobiel achter, ik neem niet op

Ik krab met de mijne en ik betaal met de onze

Dat ben jij, herken je jezelf, kreng?

Je hebt geen waarden meer door WhatsApp uit te schakelen

Verwijder nu mijn foto's, je bent miltvuur

Zuig nu aan mijn pik, eens kijken of hij omhoog komt

Ik heb niet zoveel paranoia's of gebreken als jij

Ik laat je mijn lichaam voor het geval ik het licht kan zien

Alles wat ik voor de onze heb gegeven

Alles wat ik deed, vandaag is dood

Alles wat we waren is weg

Alles wat we maakten is verdord

voor je verdomde angsten

Alles wat ik deed zag je niet

Je vroeg altijd om meer dan wat je zag

Alles wat we waren is weg

Alles wat we maakten is verdord

Zoals die uiteinden

Ah... Niet minder en niet meer

Noch vooruit noch achteruit, je kwam en je gaat

Nou, alles heeft iets meer, je hebt nooit achterom gekeken

Want wie durft is niet bang, en als je bang bent, ben je dat ook niet

Kijk naar jou daar, je bent zo vol

Waarom niet stoppen, waarom niet stoppen?

Waarom niet, waarom zoveel vergif?

De grond brandt, je hebt het einde bereikt

Naleving van de natuurwet: één minder

'Waar is het? Is het alles wat er is?'

- Nadrukkelijk

Niet alles wat ik zie is alles wat ik geloof

En dat alles is gewicht

Ik kan niet weggaan, ik vergeet het liever

Het is niet om dat te dragen

Ik kan niet verder, het is niet om te doen alsof

Het is goed om van mijn gewicht af te komen

Luister nu naar me, daar blijf je, op de vloer

Je gaat niet, je gaat niet naar de hemel

Je bent altijd van ijs gemaakt, er is geen duel

Wiens.

Wie durft over de trein te springen om laag te blijven?

Een platform dat denkt dat het het goed doet

Het is lafheid, het onvermogen om het leven onder ogen te zien...

Zonder de kleinigheid, gebrek aan een koel hoofd

En dat pad hebben genomen, het eerder hebben gedaan

Ik zou er minder last van hebben als het tenminste elke dag was

Ik weet hoe ik de zon moet zien

Ik weet hoe ik naar de regenboog moet kijken, de wereld is gekleurd

Ik geniet van elke smaak

Het verschil tussen jou en mij

Ik wist hoe ik het leven onder ogen moest zien en jij niet, jij, jij niet

Alles wat ik voor de onze heb gegeven

Alles wat ik deed, vandaag is dood

Alles wat we waren is weg

Alles wat we maakten is verdord

voor je verdomde angsten

Alles wat ik deed zag je niet

Je vroeg altijd om meer dan wat je zag

Alles wat we waren is weg

Alles wat we maakten is verdord

Zoals die uiteinden