Одесский порт - Александр Ф. Скляр

Одесский порт в ночи простерт,

Маяки за Пересыпью светятся.

Тебе со мной и мне с тобой,

Здесь в порту интересно бы всретиться.

Хотя б чуть-чуть со мной побудь,

Ведь я иду в кругосветное странствие.

В твой дальний край идет трамвай,

Весь твой рейд до 16-й станции.

Махнешь рукой, уйдешь домой,

И выйдешь замуж за Васю-дисетчера,

Мне ж бить китов у кромки льдов,

Рыбьим жиром детей обеспечивать.

Я не поэт, и не брюнет,

И не герой — заявляю заранее.

Но буду ждать и тосковать,

Если ты не придешь на свидание.

Шумит волна, плывет луна,

От Слободки за Дальние Мельницы.

Пройдут года, но никогда,

Это чувство к тебе не изменится.

De haven van Odessa wordt 's nachts verlengd,

De vuurtorens achter de Peresyp gloeien.

Jij met mij en ik met jou,

Het zou interessant zijn om elkaar hier in de haven te ontmoeten.

Blijf tenminste een beetje bij me,

Ik ga tenslotte op wereldreis.

Een tram gaat naar je verre land,

Je hele overval naar het 16e station.

Zwaai met je hand, ga naar huis

En je trouwt met Vasya, de centralist,

Nou, ik zou de walvissen moeten verslaan aan de rand van het ijs,

Geef kinderen visolie.

Ik ben geen dichter, en geen brunet,

En geen held - ik verklaar van tevoren.

Maar ik zal wachten en verlangen

Als je niet op een date komt.

De golf brult, de maan zweeft,

Van Slobodka voorbij de Far Mills.

Jaren gaan voorbij, maar nooit

Dit gevoel voor jou zal niet veranderen.