Я знаю, где живут моржи - Агния Барто

Я знаю, где живут моржи,—

Не только на воде.

Я знаю, где живут моржи,—

Они живут везде.

Есть архитекторы-моржи —

Сидят, уткнувшись в чертежи,

И есть водители-моржи,

И есть родители-моржи.

И я знаком

С одним моржом.

Где он живет?

На суше.

Над нами,

Выше этажом.

Его зовут

Андрюшей.

Он взрослый, ходит в институт,

И у него усы растут.

Бегут прохожие дрожа,

Подняв воротники,

А для Андрюши, для моржа,

Все это пустяки.

Не зря зовут его моржом:

В мороз, в любую пору,

Толпой мальчишек окружен,

Он — раз!

— с разбегу

В прорубь!

А мы любуемся моржом,

Его одежду стережем.

Он вылезать не хочет, нет!

Не холодно Андрюше.

А я стоял, тепло одет,

И отморозил уши.

Ik weet waar de walrussen wonen -

Niet alleen op het water.

Ik weet waar de walrussen wonen -

Ze wonen overal.

Er zijn walrusarchitecten -

Ze zitten, begraven in de tekeningen,

En er zijn walruschauffeurs

En er zijn walrusouders.

En ik ben bekend

Met één walrus.

Waar woont hij?

Op het land.

Boven ons,

Boven verdieping.

Zijn naam is

Andryusha.

Hij is volwassen, gaat naar de universiteit,

En zijn snor groeit.

Voorbijgangers lopen bevend,

De kragen opdraaien

En voor Andryusha, voor de walrus,

Dit alles is onzin.

Geen wonder dat ze hem een ​​walrus noemen:

In de kou, op elk moment,

Omringd door een menigte jongens

Hij is een!

- met een run

In het gat!

En we bewonderen de walrus,

We bewaken zijn kleren.

Hij wil er niet uit, nee!

Andryusha heeft het niet koud.

En ik stond, warm gekleed,

En hij bevroor zijn oren.