Наш сосед Иван Петров - Агния Барто

Знают нашего соседа

Все ребята со двора.

Он им даже до обеда

Говорит, что спать пора.

Он на всех глядит сердито,

Все не нравится ему:

- Почему окно открыто?

Мы в Москве, а не в Крыму!

На минуту дверь откроешь -

Говорит он, что сквозняк.

Наш сосед Иван Петрович

Видит все всегда не так.

Нынче день такой хороший,

Тучки в небе ни одной.

Он ворчит:- Надень галоши,

Будет дождик проливной!

Я поправился за лето,

Я прибавил пять кило.

Я и сам заметил это -

Бегать стало тяжело.

- Ах ты, мишка косолапый,-

Мне сказали мама с папой,-

Ты прибавил целый пуд!

- Нет,- сказал Иван Петрович,-

Ваш ребенок слишком худ!

Мы давно твердили маме:

"Книжный шкап купить пора!

На столах и под столами

Книжек целая гора".

У стены с диваном рядом

Новый шкап стоит теперь.

Нам его прислали на дом

И с трудом втащили в дверь.

Так обрадовался папа:

- Стенки крепкие у шкапа,

Он отделан под орех!

Но пришел Иван Петрович -

Как всегда, расстроил всех.

Он сказал, что все не так:

Что со шкапа слезет лак,

Что совсем он не хорош,

Что цена такому грош,

Что пойдет он на дрова

Через месяц или два!

Есть щенок у нас в квартире,

Спит он возле сундука.

Нет, пожалуй, в целом мире

Добродушнее щенка.

Он не пьет еще из блюдца.

В коридоре все смеются:

Соску я ему несу.

- Нет!- кричит Иван Петрович.-

Цепь нужна такому псу!

Но однажды все ребята

Подошли к нему гурьбой,

Подошли к нему ребята

И спросили:- Что с тобой?

Почему ты видишь тучи

Даже в солнечные дни?

Ты очки протри получше -

Может, грязные они?

Может, кто-нибудь назло

Дал неверное стекло?

- Прочь!- сказал Иван Петрович.

Я сейчас вас проучу!

Я,- сказал Иван Петрович,-

Вижу то, что я хочу.

Отошли подальше дети:

- Ой, сосед какой чудак!

Очень плохо жить на свете,

Если видеть все не так.

Ken onze naaste

Alle jongens van de tuin.

Hij ze zelfs voor het avondeten

Hij zegt dat het bedtijd is.

Hij kijkt boos naar iedereen

Hij vindt niet alles leuk.

- Waarom staat het raam open?

We zijn in Moskou, niet op de Krim!

Open de deur voor een minuut

Hij zegt dat het een concept is.

Onze buurman Ivan Petrovich

Ziet dat alles altijd verkeerd is.

Het is zo'n goede dag

Geen wolkje aan de lucht.

Hij moppert: - Trek overschoenen aan,

Het zal stromende regen zijn!

Van de zomer ben ik beter geworden

Ik kwam vijf kilo aan.

Ik heb dit zelf gemerkt -

Hardlopen werd moeilijk.

- Oh, jij, onhandige beer, -

Papa en mama hebben het me verteld

Je hebt een hele poedel toegevoegd!

- Nee, - zei Ivan Petrovich, -

Je kind is te dun!

We zeiden lang tegen mama:

Tijd om een ​​boekenkast te kopen!

Op tafels en onder tafels

Een hele berg boeken.

Tegen de muur naast de bank

Het nieuwe kabinet is nu aan de beurt.

Ze hebben het naar ons huis gestuurd

En met moeite door de deur gesleept.

Papa was zo blij.

- De muren zijn sterk bij de kast,

Het is afgewerkt in walnoot!

Maar Ivan Petrovitsj kwam -

Zoals altijd, iedereen van streek maken.

Hij zei dat het niet zo is:

Die vernis zal van de kast afbladderen,

Dat hij helemaal niet goed is

Wat is de prijs van zo'n cent,

Waar gaat hij voor brandhout?

Over een maand of twee!

We hebben een puppy in ons appartement

Hij slaapt bij de borst.

Nee, misschien wel in de hele wereld

Kinder pup.

Hij drinkt nog niet van het schoteltje.

Iedereen in de gang lacht:

Ik breng hem de fopspeen.

- Nee! - roept Ivan Petrovitsj. -

Deze hond heeft een ketting nodig!

Maar op een dag alle jongens

Kwam naar hem toe in een menigte,

Jongens kwamen naar hem toe

En ze vroegen: - Wat is er met je aan de hand?

Waarom zie je wolken?

Ook op zonnige dagen?

Je veegt je bril beter af -

Misschien zijn ze vies?

Misschien iemand uit wrok

Het verkeerde glas gegeven?

"Ga weg!" zei Ivan Petrovitsj.

Ik ga het je nu leren!

Ik, - zei Ivan Petrovich, -

Ik zie wat ik wil.

Kinderen zijn verhuisd

- Oh, wat een excentrieke buurman!

Het is erg slecht om in de wereld te leven,

Als je alles verkeerd ziet.