Darkstrand (Hibakusha) - Silent Planet

Creation creates a void

My hand held to the glare of this burnt impasse;

yours

Necessarily on the other side of some sickly metaxis

You’re caught in stasis, matched with mine

Quantify time with meter and rhyme to calculate a way to prove that you are

alive

Isolated, trapped between

A picture of you now stained on the street

Oh mother, teach me how to die

In your shadow, I saw to a distant future

Your life was only a nominal fee

Singing the sound of silence, signaling the end

They took your life, mother, as a pretense to pretend

The hand that feeds us sat you down

Covered my eyes, thrusted the styli

Retraced the timeline to call it suicide

Will you wait for me?

Death was the chorus, our lives frames in refrain

Softly we sing notes better sung by our dead

I’d rather sleep and see you soon than die alone

In the waste of this nuclear catastrophe

We were made to create

You spoke us out of nothing

Out of the chaos we caused

Naked we came, shadows we leave

Salt of the Earth: preserve their songs

Light of world: burn out the shadows

Infinite echoes of stifled screams

The abyss you created will ever stare back into me

Will you wait for me?

Creatie creëert een leegte

Mijn hand hield vast aan de gloed van deze verbrande impasse;

de jouwe

Noodzakelijkerwijs aan de andere kant van een ziekelijke metaxis

Je zit gevangen in stilstand, gekoppeld aan de mijne

Kwantificeer de tijd met meter en rijm om een ​​manier te berekenen om te bewijzen dat u dat bent

in leven

Geïsoleerd, gevangen tussen

Een foto van jou nu bevlekt op straat

Oh moeder, leer me hoe ik moet sterven

In jouw schaduw zag ik naar een verre toekomst

Je leven was slechts een nominale vergoeding

Het geluid van stilte zingen, het einde aankondigen

Ze namen je leven, moeder, als een voorwendsel om te doen alsof

De hand die ons voedt, heeft je laten zitten

Bedekte mijn ogen, duwde de styli

Teruggetrokken op de tijdlijn om het zelfmoord te noemen

Wil je op me wachten?

De dood was het refrein, ons leven kadert in refrein

Zacht zingen we noten die beter gezongen zijn door onze doden

Ik slaap liever en zie je snel dan alleen te sterven

In de verspilling van deze nucleaire catastrofe

We zijn gemaakt om te creëren

Je sprak ons ​​uit het niets

Uit de chaos die we hebben veroorzaakt

Naakt kwamen we, schaduwen gingen we weg

Salt of the Earth: bewaar hun liedjes

Licht van de wereld: verbrand de schaduwen

Oneindige echo's van onderdrukt geschreeuw

De afgrond die je hebt gecreëerd, zal ooit terug in me staren

Wil je op me wachten?