Забудь меня внезапно - Зимовье зверей

Забудь меня внезапно,

Наотмашь, сверху вниз.

Грусти до послезавтра,

А дальше — улыбнись.

И, тихо богатея,

Покинь мою мечту.

Я сам себе идея,

Сам Фикс и Паспарту.

Сам Гофман, Грин и Гауф,

Сам Ганс и Христиан.

Сам фейерверк и траур,

Сам правда и обман.

Пополнив гордый список

Погашенных светил,

Я твоё имя высек

Под номером «один».

Забудь меня достойно,

Без слёз и без обид.

Я большего не стою,

Я сам собой забыт.

Мой Гоголь невменяем,

Мой Кэролл нелюдим.

И грозы обоняем,

И звёздочки глядим.

А по ночам приходят

Вольтер и Честертон,

И доводы приводят,

Пускаясь в моветон.

Конец моей цитаты,

Венец твоей души —

Мы оба виноваты,

И оба хороши.

которая пыталась постичь внутренний мир одного молодого человека,

который, в свою очередь, пытался постичь внутренний мир одного уже

немолодого человечества.

В общем, так

они напостигались, что эта попытка окончилась ничем, никто ничего не постиг, и

тогда он пришел к ней и сказал примерно следующее:

Признав наш мир ошибкой,

Топи его в вине.

Забудь меня с улыбкой,

Оставь всю горечь мне.

За попытку всем спасибо.

Vergeet me plotseling

Backhand, van boven naar beneden.

Treur tot overmorgen

En dan glimlachen.

En stilletjes rijk worden,

Verlaat mijn droom

Ik ben mijn eigen idee

Repareer zichzelf en Passepartout.

Hoffmann zelf, Green en Gauf,

Hans zelf en Christian.

Vuurwerk en rouw zelf,

Waarheid en bedrog.

Toevoegen aan de trotse lijst

gedoofde armaturen,

Ik heb je naam gekerfd

Op nummer één.

Vergeet me met waardigheid

Zonder tranen en zonder wrok.

ik sta niet meer

Ik ben zelf vergeten.

Mijn Gogol is krankzinnig,

Mijn Carroll is ongezellig.

En we ruiken de stormen

En we kijken naar de sterren.

En 's nachts komen ze

Voltaire en Chesterton

En de argumenten leiden

Lancering in slechte manieren.

Einde van mijn citaat

De kroon van je ziel

We hebben allebei de schuld

En beide zijn goed.

die probeerde de innerlijke wereld van een jonge man te begrijpen,

die op zijn beurt probeerde de innerlijke wereld van iemand al te begrijpen

jonge mensheid.

Over het algemeen dus

ze realiseerden zich dat deze poging op niets eindigde, dat niemand iets begreep, en

toen kwam hij naar haar toe en zei zoiets als dit:

Onze wereld als een vergissing erkennend,

Verdrink hem in wijn.

Vergeet me met een glimlach

Laat alle bitterheid aan mij over.

Bedankt allemaal voor het proberen.