Ночь босиком - Зимовье зверей

По дождливым улицам без зонта,

Мостовыми и лужами босиком —

Я искал ночлег и считал до ста,

То едва дышал, то бежал бегом.

Только ночь сильней в тыщу раз была,

Только ночь была в сотню раз длинней

И манила пальцем из-за угла —

Чтоб остался с ней, чтоб остался с ней…

Я не слушал ночь и шагал вперёд,

Забывая всё, что когда-то знал.

Я забыл, где выход, забыл, где вход,

Где течёт метро, где шуршит вокзал.

Я свернул, как будто бы невзначай,

В дом, где стены — пыль, потолок в дыму;

В этом доме был мне обещан чай —

Много лет тому, много лет тому…

Я пришёл, но боюсь постучаться в дверь.

Я за эту ночь стал совсем другой.

И храпит за стеной кровожадный зверь —

Стережёт покой, стережёт покой…

По дождливым улицам без зонта,

Мостовыми и лужами босиком…

Я искал ночлег и считал до ста,

То едва дышал, то бежал бегом.

Только ночь сильней в тыщу раз была,

Только ночь была в сотню раз длинней

И манила пальцем из-за угла —

Чтоб остался с ней, чтоб остался с ней…

Door de regenachtige straten zonder paraplu,

Stoep en plassen op blote voeten -

Ik zocht een overnachting en telde tot honderd,

Of hij ademde nauwelijks, toen rende hij.

Alleen de nacht was duizend keer sterker,

Alleen was de nacht honderd keer langer

En wenkte met haar vinger van om de hoek -

Bij haar blijven, bij haar blijven...

Ik luisterde niet naar de nacht en liep naar voren,

Alles vergeten wat je ooit wist.

Ik ben vergeten waar de uitgang is, ik ben vergeten waar de ingang is,

Waar de metro stroomt, waar het station ritselt.

Ik draaide me om, als bij toeval,

Voor een huis waar de muren stof zijn, is het plafond in rook;

Thee werd me beloofd in dit huis -

Vele jaren geleden, vele jaren geleden...

Ik kwam, maar ik ben bang om op de deur te kloppen.

Ik werd heel anders tijdens deze nacht.

En het bloeddorstige beest snurkt achter de muur -

Vrede bewaren, kalm blijven...

Door de regenachtige straten zonder paraplu,

Stoep en plassen op blote voeten...

Ik zocht een overnachting en telde tot honderd,

Of hij ademde nauwelijks, toen rende hij.

Alleen de nacht was duizend keer sterker,

Alleen was de nacht honderd keer langer

En wenkte met haar vinger van om de hoek -

Bij haar blijven, bij haar blijven...