Спи, идёт война - Зимовье зверей

Время быть сильным, да силу не тратить.

Время быть вольным, да вволю терпеть.

От лютой метели я укрыл твоё тело

В белом просторном шатре из объятий.

Минуты летели, и время свистело,

Ни духом, ни сном не касаясь проклятий.

Над нами плясали секиры и сабли,

И падали головы в мутные реки.

А мы зависали под сводом сусальным,

И звёзды бросали нам блики на веки.

Всё чисто, всё гладко, мой плащ, как палатка,

И стёкла затеплены тканью шинельной.

И семя по лавкам, и туго, и плавно

Ветра заплетают мотив колыбельный.

Припев:

Спи, идёт война!

Спи, идёт война!

Спи, пока идёт война!

Но я просыпаюсь, я в путь собираюсь,

Меня не удержишь ни мхом, ни травою,

Проснувшимся горе и, может быть, вскоре

Я стану бессмертным, ты станешь вдовою.

Плетут экипажи дорожные пряжи

Сквозь чёрные сопки, сквозь рваные льдины,

За горние кряжи, за братские пляжи,

Где воин и ворон навек побратимы.

Там люди и птицы, устав суетиться,

Расправив кольчугу и сняв оперенье

В крахмальной поддёвке, как мyхи-подёнки,

Всё ждут после бани с судьбой примеренья.

Плачь, Ярославна, но только не громко!

Пой, Ярославна, в степи над обрывом!

Видишь, по небу крахмальная кромка —

Бронзовый купол с пурпурным разрывом?

Значит, плачь, Ярославна, но только не громко!

Видишь по небу, где месяц печаткой,

Голубь почтовый несёт похоронку —

Банный листок с роковой опечаткой?

За страх и за разум, всех скопом, всех разом,

Чтоб легче писать поминальные списки.

Пехота отстала, и снега не стало,

Лишь зреют подсолнухи, как обелиски.

Их зёрна как буквы, как иглы, как угли,

Но тянутся к солнцу подстрочники смерти.

И почкой набухшей дымится на кухне

Постскриптум любви в треугольном конверте.

Припев:

Спи, идёт война!

Спи, идёт война!

Спи, пока идёт!..

Время быть сильным, да силу не тратить.

Время быть вольным, да вволю терпеть…

Tijd om sterk te zijn, maar niet om kracht te verspillen.

Tijd om vrij te zijn, maar genoeg te verduren.

Ik bedekte je lichaam van een felle sneeuwstorm

In een witte ruime tent van knuffels.

Minuten vlogen voorbij en de tijd floot

Noch in de geest, noch in de slaap aanrakende vloeken.

Bijlen en sabels dansten over ons heen,

En hoofden vielen in modderige rivieren.

En we hingen onder de bladboog,

En de sterren werpen schittering op onze oogleden.

Alles is schoon, alles is glad, mijn mantel is als een tent,

En de ramen zijn geïsoleerd met overjasstof.

En het zaad op de banken, en strak en soepel

Winden vlechten het motief van een slaapliedje.

Refrein:

Slaap, er is oorlog!

Slaap, er is oorlog!

Slaap terwijl de oorlog aan de gang is!

Maar ik word wakker, ik ga op weg,

Je kunt me niet tegenhouden met mos of gras,

Ontwaakt verdriet en, misschien, binnenkort

Ik word onsterfelijk, jij wordt weduwe.

Crews weven weggaren

Door de zwarte heuvels, door de gescheurde ijsschotsen,

Voor bergketens, voor broederlijke stranden,

Waar de krijger en de raaf voor altijd gezworen broeders zijn.

Er zijn mensen en vogels, moe van het gedoe,

Na de maliënkolder recht te hebben getrokken en het verenkleed te hebben verwijderd

In een gesteven ondergoed, zoals eendagsvliegen,

Iedereen wacht na het bad met het lot van het passen.

Huil, Yaroslavna, maar niet luid!

Zing, Yaroslavna, in de steppe boven de klif!

Zie je, er is een zetmeelrijke rand aan de hemel -

Een bronzen koepel met een paarse opening?

Dus huil maar, Yaroslavna, maar niet luid!

Je ziet in de lucht, waar de maand een zegel is,

De postduif draagt ​​een begrafenis -

Een badfolder met een fatale typfout?

Uit angst en rede, allemaal in een menigte, allemaal tegelijk,

Om het schrijven van uitvaartlijsten gemakkelijker te maken.

De infanterie liep achter, en er was geen sneeuw,

Alleen zonnebloemen rijpen als obelisken.

Hun granen zijn als letters, als naalden, als kolen,

Maar interlineators van de dood reiken naar de zon.

En een gezwollen nier rookt in de keuken

Een naschrift van liefde in een driehoekige envelop.

Refrein:

Slaap, er is oorlog!

Slaap, er is oorlog!

Slaap terwijl je gaat! ..

Tijd om sterk te zijn, maar niet om kracht te verspillen.

Tijd om vrij te zijn, maar veel te verduren...