Сорок поцелуев - Зимовье зверей

11. Сорок поцелуев

Свинопас

Как преданность не требует осанки,

Так и моя любовь не ждет отрады.

Я стал незваным гостем в вашем доме,

Я снизошел до пошлой серенады.

Я под балконом, как под каблуком…

По ком звонит мой колокол, по ком?

По вам, Ваше Высочество, по вам!

И сердце вторит в такт: пабам — пабам…

Принцесса

Из вас поэт, как из свиньи-копилки,

Простите, королевский казначей.

У вас же в голове одни опилки

И тысяча ненужных мелочей.

Вы позабыли, как и все поэты,

Пропеть мне про Луну и про рассветы.

Свинопас

Ну, до рассвета нынче далеко.

И до Луны — как и до Вас — не близко.

Пусть рифмы мне даются не легко,

Однако — что за творчество без риска?

Да, я всего лишь скромный Свинопас,

Но ради вас, Принцесса, ради вас!..

Что предложить вам?

Руку?

Сердце?

Дружбу?

Сады услад?

Или блаженства бездну?

Принцесса

Благодарю, мне ничего не нужно.

Мне это все давно не интересно.

Свинопас

Я все же верю в вас.

Да и в себя, покуда

Вот здесь за пазухой есть маленькое чудо.

Быть может, это чудо вас устроит?

Принцесса

Скажите лучше, сколько это чудо стоит?

Свинопас

Это чудо стоит сорок поцелуев —

Поцелуев от принцессы.

Но, предвидя неприятные эксцессы,

Я прошу всего лишь сорок поцелуев —

От придворных дам, от фрейлин и уборщиц,

От наложниц и наследниц королевских,

От любовниц первых лиц и их потворщиц,

Ждущих шансов ниц перил служебных лестниц.

Это чудо не вмещается в конвертик

Не выносится на публику и сцену.

Это чудо стоит большего, поверьте,

Много большего, но я снижаю цену…

Принцесса

Простите, я не верю в чудеса.

Мне завтра брачный заключать контракт,

А у меня слипаются глаза…

Спокойной ночи.

Занавес.

Антракт.

11. Veertig kussen

Zwijnenhoeder

Omdat toewijding geen houding vereist,

Dus mijn liefde wacht niet op troost.

Ik werd een ongenode gast in uw huis,

Ik daalde af naar een vulgaire serenade.

Ik ben onder het balkon, als onder een hak ...

Voor wie luidt mijn bel, voor wie?

Voor u, Uwe Hoogheid, voor u!

En het hart echoot op het ritme: pabam - pabam ...

Een prinses

Van jou een dichter, zoals van een spaarvarken,

Pardon, koninklijke penningmeester.

Je hebt alleen maar zaagsel in je hoofd

En duizend onnodige kleine dingen.

Je vergat, zoals alle dichters,

Zing voor me over de maan en de dageraad.

Zwijnenhoeder

Nou, het is nog ver van zonsopgang vandaag.

En de maan is - net als jij - niet dichtbij.

Laat rijmpjes me niet gemakkelijk overkomen,

Maar wat is creativiteit zonder risico?

Ja, ik ben maar een nederige varkenshoeder,

Maar ter wille van jou, prinses, ter wille van jou!..

Wat te bieden?

Hand?

Een hart?

Vriendschap?

Tuinen van verrukking?

Of de gelukzaligheid van de afgrond?

Een prinses

Bedankt, ik heb niets nodig.

Ik ben hier al lang niet meer in geïnteresseerd.

Zwijnenhoeder

Ik geloof nog steeds in jou.

Ja, en in jezelf, zolang

Hier in de boezem is er een klein wonder.

Misschien past dit wonder bij jou?

Een prinses

Vertel eens, hoeveel kost dit wonder?

Zwijnenhoeder

Dit wonder is veertig kussen waard -

Kusjes van de prinses.

Maar, onaangename excessen voorzien,

Ik vraag slechts veertig kussen -

Van hofdames, hofdames en poetsvrouwen,

Van koninklijke bijvrouwen en erfgenamen,

Van minnaressen van de eerste personen en hun panders,

Wachtend op kansen, kniel je neer voor de leuningen van diensttrappen.

Dit wonder past niet in een envelop

Het wordt niet naar het publiek en het podium gebracht.

Dit wonder is meer waard, geloof me

Veel meer, maar ik verlaag de prijs...

Een prinses

Sorry, ik geloof niet in wonderen.

Ik heb morgen een huwelijkscontract,

En mijn ogen hangen...

Goede nacht.

Het gordijn.

Pauze.