Куплеты старухи-процентщицы - Зимовье зверей

Во дворе петербургском колодезном

Раздаются стенанья шарманки.

Я лежу в полумраке болотистом

На скрипучей своей оттоманке.

А в болото моё

Только ступишь ногой —

И вовек не уйдёшь, не отцепишься.

А ведь я не Яга,

Не колдунья с клюкой,

Я простая старушка-процентщица.

Заходите ко мне — посидим опосля,

Я вполне компанейская тётушка.

А квартера моя — на двери два нуля,

А меж ними такая вот черточка.

Ваши вещи беру на хранение,

Чтоб иметь с ваших душ дивиденды.

Я стара, но ко мне, тем не менее,

Иногда даже ходют студенты.

Был вчера тут один,

Всё глазел, как шпиён,

Нечто прятал, бродяга, подмышкою.

Ну, а я ему в лоб:

«Мне топор не нужён, —

Лучше сбегай, дружок, за сберкнижкою.»

Я, ей богу, ему поддала два разка:

Пусть в другой раз, пролаза, не пыжится!

А квартера моя — на двери два глазка,

И посерёдке латинская ижица.

Я практична, умна, обязательна,

Но для дела сыграю и дуру.

И не зря изучают писатели

Мою вечно живую натуру.

Приходил тут один,

С головой не в ладах,

Описать обещался в романчике.

Но меня не проймёшь —

Я ведь дама в годах —

Все писатели, знамо, — обманщики.

Мне милей векселя — в них иная строка

Посильнее любого там Фауста.

А в квартеру мою — два коротких звонка

И меж ними длиннющая пауза.

Пусть стекают богатства несметные

В мой сундук, как в бездонную чашу.

Я бессмертней Кащея Бессмертного —

Я над златом цвету, а не чахну.

Хоть ножом меня режь,

Хоть сатирой сражай,

Всё одно — ничего не изменится.

Я опять соберу

Ваших душ урожай,

А шарманка их смелет, как мельница!

Заходи же ко мне, и матёрый, и тля,

Всех ко мне заноси, лысый чёртушка.

А квартера моя — на двери два нуля,

А меж ними наклонная чёрточка.

Op de binnenplaats van de waterput van St. Petersburg

Het gekreun van het draaiorgel is te horen.

Ik lig in moerassige schemering

Op zijn krakende poef.

En in mijn moeras

Stap gewoon voet

En je zult niet voor altijd weggaan, je zult niet loshaken.

Maar ik ben Yaga niet,

Geen heks met een stok,

Ik ben een eenvoudige oude geldschieter.

Kom naar mij - we zullen later zitten,

Ik ben nogal een gezellige tante.

En mijn kamer - er staan ​​twee nullen op de deur,

En er is zo'n lijn tussen hen.

Ik neem je spullen voor opslag,

Om dividenden van uw zielen te hebben.

Ik ben oud, maar voor mij toch,

Soms gaan zelfs studenten mee.

Er was er hier gisteren een

Iedereen staarde als een spion

Hij verstopte iets, een zwerver, onder zijn arm.

Nou, en ik zit in zijn voorhoofd:

"Ik heb geen bijl nodig,"

Loop liever weg, mijn vriend, voor een bankboekje.'

Ik, bij God, heb hem twee keer gegeven:

Laat een andere keer glijden, niet opblazen!

En mijn appartement heeft twee ogen op de deur,

En in het midden staat een Latijnse Izhitsa.

Ik ben praktisch, slim, verplicht,

Maar voor de zaak zal ik een dwaas spelen.

En het is niet tevergeefs dat schrijvers studeren

Mijn eeuwig levende natuur.

Kwam hier alleen

Met een uit de hand gelopen hoofd,

Hij beloofde te beschrijven in een roman.

Maar je komt niet door mij heen -

Ik ben een dame in jaren -

We weten dat alle schrijvers bedriegers zijn.

Ik geef de voorkeur aan rekeningen - ze hebben een andere regel?

Sterker dan welke Faust daar dan ook.

En in mijn appartement - twee korte telefoontjes

En er is een lange pauze tussen hen.

Laat ontelbare rijkdommen stromen

In mijn borst, als in een bodemloze kom.

Ik ben onsterfelijker dan Kashchei de Onsterfelijke -

Ik ben over de gouden kleur heen, maar verwelkte niet.

Heb me zelfs met een mes gesneden

Vecht tenminste met satire,

Toch verandert er niets.

Ik zal weer verzamelen

Oogst van je zielen

En de draailier zal ze wegvagen als een windmolen!

Kom tot mij, en gekruid, en bladluizen,

Breng iedereen naar me toe, kale duivel.

En mijn kamer - er staan ​​twee nullen op de deur,

En daartussen loopt een schuine lijn.