Von Adel sein - Versengold

Ein Bauernjüngling einstmals sah des Fürsten Töchterlein

Und er verfiel ihr ganz und gar, ja wollte er sie freien

So schlich er nachts zum Burgenhaus, nahm die Gefahr in Kauf

Machte ihr Gemach gar aus und schrie zum Fenster rauf

Ich bin hier um euch zu freien

Oh schönste aller Holden

Für euch will ich von Adel sein

Und meinen Stand vergolden

Oh hört mich an und laßt mich ein

In euer Kämmerlein

Ihr armer Wicht, wenn Ihr von Adel seid

Wo sind denn Euer langes Haar und euer feines Kleid?

(Langes Haar und feines Kleid?)

So überlegt er kurz und knapp und schnitt sich fürder dann

Nen langen Schweif vom Gaule ab, harzt ihn ans Haupte an

Dann ließ er sein letztes Geld beim feisten Schneiderlein

Ward bald mit buntem Tuch entstellt — rief in die Nacht hinein

Ich bin hier um euch zu freien

Oh schönste aller Holden

Für euch will ich von Adel sein

Und meinen Stand vergolden

Oh hört mich an und laßt mich ein

In euer Kämmerlein

Ihr armer Wicht, wenn Ihr von Adel wärt

Wo sind denn Euer stolzes Ross und euer edles Schwert?

(Stolzes Ross und edles Schwert?)

So versetzte er im Leiden und wohl auch im Übermut

Hof und Stall und Vieh und Weiden, all sein Hab und Gut

Und erstand ein Klepperpferd, log restlich Silber an

Für ein gar rostig Söldnerschwert und ritt zur Burg herdann

Ich bin hier um euch zu freien

Oh schönste aller Holden

Für euch will ich von Adel sein

Und meinen Stand vergolden

Oh hört mich an und laßt mich ein

In euer Kämmerlein

Ihr armer Wicht, ich seh es ganz genau

Wenn Ihr von wahrem Adel wärt, wär Euer Blute blau!

(Mein Blute blau?)

So stahl er sich ein Tintenfaß aus unser’m Schreiberhaus

Und trank es ohne Unterlaß in einem Zuge aus

Und mit der ganzen Bläue drin, die wahrlich ihm auch nicht bekam

Schleppte er zur Burg sich hin, und seine letzten Worte war’n

Ich bin hier um euch zu freien

Oh schönste aller Holden

Für euch will ich von Adel sein

Und meinen Stand vergolden

Oh hört mich an und laßt mich ein

In euer Kämmerlein

Du armer Wicht, ja das geschieht dir recht

Dein Haar, dein Schwert, dein Blut war’n falsch, nur deine Dummheit,

die war echt!

(Echt?)

Een boerenjongen zag eens het dochtertje van de prins

En hij viel helemaal voor haar, ja hij wilde met haar trouwen

Dus kroop hij 's nachts naar het kasteelhuis en accepteerde het gevaar

Zette haar kamer uit en schreeuwde tegen het raam

Ik ben hier om je te bevrijden

Oh eerlijkste van allemaal Holden

Voor jou wil ik van adel zijn

En verguld mijn stand

Oh hoor me en laat me binnen

In je kast

Jij arm ding, als je van adel bent

Waar is je lange haar en je mooie jurk?

(Lang haar en fijne jurk?)

Dus hij denkt kort en bondig na en onderbreekt zichzelf dan

Knip een lange staart van het paard, plak deze op het hoofd

Toen liet hij zijn laatste geld achter bij de mollige kleine kleermaker

Werd al snel misvormd met een kleurrijke doek - schreeuwde het uit in de nacht

Ik ben hier om je te bevrijden

Oh eerlijkste van allemaal Holden

Voor jou wil ik van adel zijn

En verguld mijn stand

Oh hoor me en laat me binnen

In je kast

Jij arme stakker, als je van adel was

Waar zijn je trotse ros en je edele zwaard?

(Trots ros en nobel zwaard?)

Dus hij bewoog zich in lijden en waarschijnlijk ook in een goed humeur

Boerderij en stallen en vee en weiden, al zijn bezittingen

En kocht een zeurpaard, loog tegen de rest van het zilver

Voor een zeer roestig huursoldaat en reed toen naar het kasteel

Ik ben hier om je te bevrijden

Oh eerlijkste van allemaal Holden

Voor jou wil ik van adel zijn

En verguld mijn stand

Oh hoor me en laat me binnen

In je kast

Arm ding, ik zie het heel duidelijk

Als je van echte adel was, zou je bloed blauw zijn!

(Mijn bloed blauw?)

Dus stal hij een inktpotje uit het huis van onze klerk

En dronk het zonder ophouden in één teug op

En met al dat blauw erin, dat stond hem ook echt niet

Hij sleepte zichzelf naar het kasteel en zijn laatste woorden waren:

Ik ben hier om je te bevrijden

Oh eerlijkste van allemaal Holden

Voor jou wil ik van adel zijn

En verguld mijn stand

Oh hoor me en laat me binnen

In je kast

Jij arm ding, ja, dat komt je goed van pas

Je haar, je zwaard, je bloed was verkeerd, alleen je domheid

het was echt!

(Echt?)