Die Schönheit der Schatten - Versengold, Katja Moslehner

Ruh- und Rastlos wandert sie

des Nachts in ihrem Silberkleid.

Manch einer sagt dies tut sie schon

seit Anbeginn der Zeit.

Sie hält ein Kelch in ihren Händen,

ein Gefäß aus Glas und Licht.

Manch einer sagt, was darin ruht

das wissen selbst die Götter nicht!

So wandelt sie in Dunkelheit

mit bleicher Haut und schwarzem Haar.

Sie ist ein Geist, ein Kind der Nacht,

doch schöner als ein Tag je war.

So wandelt sie mit ihrem Kelch

der dem Geheimnis ist geweiht

Manch einer sagt, wer daraus trinkt

begreife die Unendlichkeit!

Und so vergehet Nacht um Nacht

und ich träume mich zu ihr.

Wenn sie im Dämmerlicht erwacht,

komm und tanz mit mir!

Durch deine Augen schaue ich

wie durch die Nacht ins All.

Lass mich nur einmal von dem Kelch

in deinen Händen nippen!

So schwöre ich bei meinem Herz,

beim Ruf der Nachtigall:

Ich küsse dir den Sternenstaub

von deinen kalten Lippen!

Und ließ die Welt weit hinter mir

in meinem freien Fall.

So wandle ich auf ihrem Pfad

und meiner Sehnsucht hinterher,

wohl wissend, dass auf dieser Welt

ich mancher Leichtigkeit entbehr.

Und jeden Tag, wenn ich erwach

und meine Welt am Schein ertrinkt,

wart ich, dass mir das Herz aufgeht

wenn unsere Sonne sinkt.

Und so vergehet Nacht um Nacht

und ich träume mich zu ihr.

Wenn sie im Dämmerlicht erwacht,

komm und tanz mit mir!

Durch deine Augen schaue ich

wie durch die Nacht ins All.

Lass mich nur einmal von dem Kelch

in deinen Händen nippen!

So schwöre ich bei meinem Herz,

beim Ruf der Nachtigall:

Ich küsse dir den Sternenstaub

von deinen kalten Lippen!

Und ließ die Welt weit hinter mir

in meinem freien Fall.

Du solltest wissen was du suchst

in dieser Nacht, zur dunklen Stund!

Ist es der Kelch aus meiner Hand

oder der Kuss von meinem Mund?

Ich wandere nun schon Jahr für Jahr

durch deine Nacht und glaube mir,

ich bin nicht mehr als nur ein Traum!

Ein Traum von dir, ein Traum von dir…

Durch deine Augen schaue ich

wie durch die Nacht ins All.

Lass mich nur einmal von dem Kelch

in deinen Händen nippen!

So schwöre ich bei meinem Herz,

beim Ruf der Nachtigall:

Ich küsse dir den Sternenstaub

von deinen kalten Lippen!

Und ließ die Welt weit hinter mir

in meinem freien Fall.

Rusteloos en rusteloos dwaalt ze

's avonds in haar zilveren jurk.

Sommigen zeggen dat ze dat al doet

sinds het begin der tijden.

Ze houdt een kopje in haar handen,

een vat van glas en licht.

Sommigen zeggen wat erin zit

Zelfs de goden weten dat niet!

Dus ze loopt in het donker

met een bleke huid en zwart haar.

Ze is een geest, een kind van de nacht

maar mooier dan een dag ooit was.

Dus ze loopt met haar kopje

gewijd aan het mysterie

Sommigen zeggen wie ervan drinkt

begrijp oneindigheid!

En zo gaat nacht na nacht voorbij

en ik droom over haar.

Als ze wakker wordt in de schemering

kom en dans met mij!

Ik kijk door jouw ogen

zoals door de nacht de ruimte in.

Bevrijd me maar één keer uit de kelk

slokje in je handen!

Dus ik zweer bij mijn hart

bij de roep van de nachtegaal:

Ik kus je het sterrenstof

van je koude lippen!

En liet de wereld ver achter me

in mijn vrije val.

Dus ik loop op hun pad

en na mijn verlangen

heel goed wetende dat in deze wereld

Ik mis wat gemak.

En elke dag als ik wakker word

en mijn wereld verdrinkt in het licht,

Ik wacht tot mijn hart zich opent

als onze zon ondergaat

En zo gaat nacht na nacht voorbij

en ik droom over haar.

Als ze wakker wordt in de schemering

kom en dans met mij!

Ik kijk door jouw ogen

zoals door de nacht de ruimte in.

Bevrijd me maar één keer uit de kelk

slokje in je handen!

Dus ik zweer bij mijn hart

bij de roep van de nachtegaal:

Ik kus je het sterrenstof

van je koude lippen!

En liet de wereld ver achter me

in mijn vrije val.

Je moet weten wat je zoekt

in deze nacht, in het donkere uur!

Is het de beker uit mijn hand?

of de kus uit mijn mond?

Ik wandel nu jaar na jaar

door je nacht en geloof me

Ik ben niets meer dan een droom!

Een droom van jou, een droom van jou...

Ik kijk door jouw ogen

zoals door de nacht de ruimte in.

Bevrijd me maar één keer uit de kelk

slokje in je handen!

Dus ik zweer bij mijn hart

bij de roep van de nachtegaal:

Ik kus je het sterrenstof

van je koude lippen!

En liet de wereld ver achter me

in mijn vrije val.