Und schon wieder rollt ein Kopf - Versengold

An uns’rem Marktplatz steht ein Haus und davor eine Menge Leute

Die rufen Volksgerichte aus und fordern Rechenschaft noch heute

Und im Hause da sind solche drin die wahrhaft keiner von uns mag

Eingeschlossen von der Meute fürchten sie die Bürgerklag…

Ein Schrei, ein Schlag, ein dumpfes Knall’n, ein kaum gehörtes Niederfall’n

Und wieder hör' ich Jubelrufe von dem Marktplatz rüberschall'n

~ Refrain ~

Und schon wieder rollt ein Kopf über das Pflaster uns’rer Stadt

Und schon wieder wird die Frage laut, wer ihn verloren hat

Vielleicht war es ja der Pfaffe, ja der Pfaffe war es ja

Ja — den hatten hier doch eh schon alle lange, lange satt

Oh der Pfaffe dieser Blender, Heilsabschneider, Seelenpfänder

Wortverdreher, Sündenseher, Wahrheitsmeuchler, Frohsinnsschänder

Der wollte doch nur alle hier zu steter trister Frommheit zwing’n

Obgleich er selbst mehr an der Buddel als an seinem Gotte hing

Der hat sogar vom Ärmsten hier den Kirchenzehnt gepresst

Und damit seinen Wams genährt und seinen Gaum' benässt

Und dann denn Rest von unser’m Gold ins Freudenhaus getragen

Könnt jeder hier doch in zehn Sommern rechtens zu ihm Vater sagen

War seine Dekadenz doch hier berühmt-berüchtigt schon

War seine Eminenz Scheinheiligkeit doch in Person

~ Refrain ~

Und schon wieder rollt ein Kopf über das Pflaster uns’rer Stadt

Und schon wieder wird die Frage laut, wer ihn verloren hat

Vielleicht war es ja der Stadtvogt, ja der Stadtvogt war es ja

Ja — den hatten hier doch eh schon alle lange, lange satt

Oh der Stadtvogt dieser Volksverräter, Wendehals und Miesepeter

Steuerraffer, Adelsgaffer, Speichellecker, Goldanbeter

Der hat doch sowieso auch nicht nur ein wahr Wort gesprochen

Und sich auf jedem Fest das beste Stück vom Brot gebrochen

Der hatte zehn der Zungen in dem Lügenmaule stecken

Damit konnt' er zehn Leuten gleicher Zeit die Ärsche lecken

Und dabei noch das Gold für seinen lieben Grafen zählen

Um sich beim hohen Herren denn noch wärmstens zu empfehlen

Bestochen hat er jeden hier mit Lüge und Betrug

Doch seine Intrigantenkünste war’n wohl nicht genug

~ Refrain ~

Und schon wieder rollt ein Kopf über das Pflaster uns’rer Stadt

Und schon wieder wird die Frage laut, wer ihn verloren hat

Vielleicht war es ja der Büttel, ja der Büttel war es ja

Ja — den hatten hier doch eh schon alle lange, lange satt

Oh der Büttel dieser Drücker, Stier im Wolfspelz, Klingenzücker

Zungenreißer, Schmerzverheißer, gewaltverliebter Rechtsverrücker

Der hat doch wirklich jedem hier schon ohne Nachzufragen

Aus nichtig Grunde mit dem Stock ins Angesicht geschlagen

Der war bei jeder Prügelei doch meist als erster mit dabei

Dieser miese, fiese Kerl mit einem Hirn aus Hirsebrei

Zum Schutze sollte er uns dienen walten seiner Büttelskraft

Dabei war er der größte Gauner in der ganzen Bürgerschaft

Alle hier in uns’rer Stadt hab’n seine Tage schon gezählt

Jetzt endlich wird sein Kopf auf unser Stadttor wohl gepfählt

Auch der Bäcker muss dran glauben und der Metzger beißt ins Gras

Allen denen die berauben das Volke schon das Urteil las

Dirnen, Krämer, Müßigweiler, Wirte, Wechsler, Wunderheiler

Selbst der Henker wird enthauptet ja das ist ein Freudenspaß

Und ich frag' mich langsam wahrlich wohin Rechenschaft noch strebt?

Und ob heut Abend in der Stadt denn überhaupt noch jemand lebt?

~ Refrain ~

Und schon wieder rollt ein Kopf über das Pflaster uns’rer Stadt

Und schon wieder wird die Frage laut, wer ihn verloren hat

Vielleicht war es ja der Spielmann, oh der Spielmann war es ja

Ja — den hatten hier doch eh schon alle lange, lange satt

Ääääh, Spielmann?!

Oh der Spielmann dieser Schwätzer, Possenreißer, Volksverhetzer

Klugenschnacker, Versekacker, Minneknecht und Ehrverletzer

Der wollt sich doch zu jedem Weib ins warme Lager legen

Tag ein Tag aus nur seine lusterdachte Minne pflegen

Und hat ihm jemand nicht gepasst, dann hat er flugs ein Lied gemacht

Und am nächsten Morgen dann hat jeder hier den noch verlacht

Der machte auch aus solchem Witz was wahrlich nicht zum Spaßen war

Und war mein ärgster Konkurrent in jeder Schank- und Wirtsstub' gar

So endlich hat sich unsre Stadt von seinem Tun befreit

Dieser Taugenichts der tut uns wirklich gar nicht Leid

Nun ja… äh… wir sollt’n wohl auch mal geh’n, es ist wohl… an der Zeit

Er staat een huis op ons marktplein en veel mensen ervoor

Ze verkondigen volksrechtbanken en eisen vandaag nog steeds verantwoordelijkheid

En in huis zijn er mensen die niemand van ons echt mag

Opgesloten door het peloton, vrezen ze de civiele rechtszaak...

Een schreeuw, een klap, een doffe knal, een nauwelijks gehoorde val

En weer hoor ik gejuich van de markt

~koor~

En weer rolt er een hoofd over de stoep van onze stad

En opnieuw rijst de vraag wie het verloren heeft?

Misschien was het de priester, ja, het was de priester

Ja - iedereen hier had toch al heel lang genoeg van hem

Oh de priester van deze verblinders, snijders van redding, beloften van zielen

Verdraaiers van woorden, zieners van zonde, moordenaars van de waarheid, ontheiligers van opgewektheid

Hij wilde gewoon iedereen hier dwingen tot constante droevige vroomheid

Hoewel hij zelf meer gehecht was aan de fles dan aan zijn god

Hij kneep zelfs de kerktienden van de armsten hier

En daarmee zijn wambuis gevoed en zijn tandvlees bevochtigd

En droeg toen de rest van ons goud naar het bordeel

Kon iedereen hier over tien zomers hem vader noemen

Zijn decadentie was hier al berucht

Was zijn eminentie niet hypocrisie in persoon?

~koor~

En weer rolt er een hoofd over de stoep van onze stad

En opnieuw rijst de vraag wie het verloren heeft?

Misschien was het de Stadtvogt, ja, het was de Stadtvogt

Ja - iedereen hier had toch al heel lang genoeg van hem

Oh de Stadtvogt deze verraders, draaihalzen en vrekkelingen

Belastingdieven, aristocratische starers, padden, goudaanbidders

Hij sprak toch niet zomaar een woord van waarheid

En brak op elk feestje het lekkerste stuk brood

Hij had tien tongen vast in de liegende mond

Hij kon de kont van tien mensen tegelijk likken

En tel het goud voor zijn lieve graaf

Om jullie van harte aan te bevelen bij de hoge heren

Hij heeft iedereen hier omgekocht met leugens en bedrog

Maar zijn sluwe vaardigheden waren waarschijnlijk niet genoeg

~koor~

En weer rolt er een hoofd over de stoep van onze stad

En opnieuw rijst de vraag wie het verloren heeft?

Misschien was het de deurwaarder, ja het was de deurwaarder

Ja - iedereen hier had toch al heel lang genoeg van hem

Oh de baljuw van die duwers, stier in wolfskleren, scheermestrekker

Tong-trigger, belofte van pijn, gewelddadige, rechtse maniak

Hij heeft echt iedereen hier zonder te vragen

Zonder goede reden in het gezicht geslagen met een stok

Hij was meestal de eerste die deelnam aan elk gevecht

Deze gemene, gemene man met een brein van gierst

Voor bescherming moet hij ons dienen om zijn gerechtsdeurwaardersmacht uit te oefenen

Hij was de grootste boef in de hele burgerij

Iedereen hier in onze stad heeft zijn dagen al geteld

Nu zal zijn hoofd waarschijnlijk aan onze stadspoort worden gespietst

Zelfs de bakker moet erin geloven en de slager bijt in het stof

Al degenen die de mensen beroven hebben het vonnis al gelezen

Prostituees, winkeliers, leeglopers, herbergiers, geldwisselaars, gebedsgenezers

Zelfs de beul wordt onthoofd ja dat is heel leuk

En ik vraag me langzaam af waar verantwoordelijkheid nog naar streeft?

En leeft er vanavond nog iemand in de stad?

~koor~

En weer rolt er een hoofd over de stoep van onze stad

En opnieuw rijst de vraag wie het verloren heeft?

Misschien was het de minstreel, oh het was de minstreel

Ja - iedereen hier had toch al heel lang genoeg van hem

Aaaah, minstreel?!

Oh de minstreel van die kletskousen, hansworsten, haatzaaiers

Slim geklets, Versekacker, Minneknecht en lasteraar

Hij wilde met elke vrouw in het warme bed gaan liggen

Dag in, dag uit, cultiveer alleen zijn wellustige liefde

En als iemand hem niet paste, dan maakte hij snel een liedje

En de volgende ochtend lachte iedereen hier om hem

Hij maakte ook van zulke grappen iets waar eigenlijk geen grappen over gemaakt moesten worden

En was mijn ergste concurrent in elke bar en herberg?

Onze stad heeft zich eindelijk bevrijd van zijn acties

We hebben echt geen medelijden met deze nietsnut

Nou... uh... we moeten waarschijnlijk ook gaan, het wordt waarschijnlijk... hoog tijd