Totes Kind / Little dead boy - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

Gestern zählt' ich noch kein Sieben,

Doch heut' bin ich schon tausend jähr',

Und scheint mein Leib auch gleich geblieben,

Ist meine Seel' dem Tod doch nah'.

Wo vormals bunte Blumen waren,

Wetteifernd in Wuchs und Farbenpracht,

Hat meine Welt ihr Licht verloren

Und geht zugrund'… In ew’ger Nacht.

Hungernd nach Sinn und bettelnd um Stille,

Lieg' angstvoll träumend im Dunkeln ich wach,

Mit der Scham sich verbündend,

Lähmt Schuld meinen Willen…

Und alsbald werd' ich selbst zum Sterben zu schwach.

Dies gleich der Verdammnis, dem ewigen Leid,

Wenn alles nur mehr schmerzvoll und elend erscheint!..

Gisteren telde ik geen zeven

Maar vandaag ben ik al duizend jaar oud,

En mijn lichaam lijkt hetzelfde te zijn gebleven

Mijn ziel is bijna dood.

Waar eens kleurrijke bloemen waren,

Concurreren in groei en kleur,

Mijn wereld heeft zijn licht verloren

En vergaat... In de eeuwige nacht.

Honger naar betekenis en smekend om stilte,

Ik lig wakker, angstig, dromend in het donker,

verbonden met schaamte,

Schuld verlamt mijn wil...

En spoedig zal ik te zwak zijn om zelf te sterven.

Dit is als verdoemenis, eeuwig lijden,

Als alles alleen maar pijnlijker en ellendiger lijkt!..