Tales from the Inverted Womb - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

Alas, let me tell you about the beauty of the tomb:

the stained glass, all viole (n)t,

enhancing the gloom.

Dark flowers,

all withered, fragile and old,

yet, their perfume still lingers like a secret untold.

Like a dream, or a memory that floats in this vault,

waiting for the moment it shall be recalled by some

visitor, maybe, who is seeking release from a strange

kind of sadness, some unknown disease.

Its symptoms are madness, caused by the music in his

head, sung by an endless choir, called:

«the Voices of the Dead».

It’s his longing for silence,

for the absence of sound, that will lead him the hidden

path below the ground.

Where he shall discover,

though terror and fear, behind black iron doors.

… something is sleeping here: a little dead baby,

a young boy lies kept, as fragile and frightened, crippled and sad…

Helaas, laat me je vertellen over de schoonheid van het graf:

het glas in lood, alle violen (n)t,

de somberheid versterken.

Donkere bloemen,

allemaal verdord, breekbaar en oud,

toch blijft hun parfum hangen als een ongekend geheim.

Als een droom, of een herinnering die in deze kluis zweeft,

wachtend op het moment dat het door sommigen wordt teruggeroepen

bezoeker, misschien, die op zoek is naar verlossing van een vreemde?

soort verdriet, een onbekende ziekte.

De symptomen zijn waanzin, veroorzaakt door de muziek in zijn

head, gezongen door een eindeloos koor, genaamd:

"de stemmen van de doden".

Het is zijn verlangen naar stilte,

voor de afwezigheid van geluid, dat zal hem het verborgene leiden

pad onder de grond.

Waar hij zal ontdekken,

hoewel terreur en angst, achter zwarte ijzeren deuren.

… hier slaapt iets: een kleine dode baby,

een jonge jongen ligt gehouden, als breekbaar en bang, kreupel en verdrietig...