To A Loyal Friend - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

Once there was a time,

when the conquest of pain was all that I could hope for, had

been my only aim.

Happiness or joy merely

unwords without meaning,

they were unwanted

anyway as surely out of place.

All I wanted was the

voices to be silent

a brief moment in the

dark, in loneliness and chill.

How I wished my mind

could escape the camat dungeon

that was flying silently

through space while

I lay caged and chained within.

Today my view — strangely

increased — it is beyond compare,

but nothing became easier,

I’m still struggling to be free.

A thousand different things

dare to appear before my eyes

now, they come and leave

untouched, because still I cannot see.

In true darkness there’s

no choice than do discover

the uselessness of eyes,

giving birth from their own despair.

Here eyes can nothing but

decay and if I fail and do identify myself with them

then their destiny I’ll share…

You are with me all the time — all

the time.

So very unreasonable

had been my fear.

How could

I ever believe that I might

be losing you when forever

we’re connected and you

are part of me.

It’s your

omnipresence that defines

the way in which I do exist, forcefully leading

me back to where I do belong.

Opening my eyes to see

the true essence of my being, by dissolving

the distractions of the

outer world.

In the loneliness

of the pain you bring the

isolation of my soul guarantees

the maintenance of the only

thing that I know, my natural and obvious differency.

Beloved old friend and life-time

companion without you to nothing I would fall.

Your

power pervades me and lies

me low, but as the same time

a new strenght is born in my soul.

In a universe of change

and continuous movement

I am counting on you

since I know you shall last.

Being my darkness and

the basis of splendor

light-giving background

as most fertile past.

You

trance-formation source

of understanding you are

the power that is pulling

me down.

Whenever

lightness seeks to carry

me away you connect

me safely to the ground.

You chill of my winter,

eternal Saturn-sphere,

petrified and frozen

with a logic cold as ice

I walk through the

world look in surprise

at the living without

being able to share

their strange delights.

Beloved old friend, and

bringer of sadness,

shadow-like cloak almost

matters so real, you slip

right through me like

I was merely membrane,

my feelings so ambivalent

when my wounds refuse to heal…

Er was eens een tijd,

toen de verovering van pijn alles was waar ik op kon hopen, had ik

was mijn enige doel.

Geluk of alleen vreugde

onwoorden zonder betekenis,

ze waren ongewenst

hoe dan ook, zeker niet op zijn plaats.

Alles wat ik wilde was de

stemmen om te zwijgen

een kort moment in de

donker, in eenzaamheid en kil.

Hoe ik mijn gedachten wenste

zou kunnen ontsnappen uit de camat-kerker

dat vloog stil

door de ruimte terwijl

Ik lag opgesloten en vastgeketend binnenin.

Vandaag mijn uitzicht — vreemd genoeg

verhoogd — het is niet te vergelijken,

maar niets werd gemakkelijker,

Ik heb nog steeds moeite om vrij te zijn.

Duizend verschillende dingen

durf voor mijn ogen te verschijnen

nu komen en gaan ze

onaangeroerd, want ik kan nog steeds niet zien.

In echte duisternis is er

geen keuze dan ontdekken

de nutteloosheid van ogen,

bevallen uit hun eigen wanhoop.

Hier kunnen ogen niets anders dan

verval en als ik faal en mezelf met hen identificeer?

dan zal ik hun lot delen...

Je bent de hele tijd bij me - allemaal

de tijd.

Zo zeer onredelijk

was mijn angst.

Hoe kon

Ik heb ooit geloofd dat ik zou kunnen

je voor altijd kwijtraken

we zijn verbonden en jij

maken deel uit van mij.

Het is jouw

alomtegenwoordigheid die definieert

de manier waarop ik besta, krachtig leidend

me terug naar waar ik thuishoor.

Mijn ogen openen om te zien

de ware essentie van mijn wezen, door op te lossen

de afleiding van de

buitenwereld.

In de eenzaamheid

van de pijn die je brengt

isolatie van mijn ziel garanties

het onderhoud van de enige

ding dat ik weet, mijn natuurlijke en duidelijke verschil.

Geliefde oude vriend en levenslange

metgezel zonder jou tot niets zou ik vallen.

Uw

macht doordringt me en leugens

me laag, maar tegelijkertijd

een nieuwe kracht wordt geboren in mijn ziel.

In een universum van verandering

en continue beweging

Ik reken op jou

omdat ik weet dat je het volhoudt.

Mijn duisternis zijn en

de basis van pracht

lichtgevende achtergrond

als het meest vruchtbare verleden.

Jij

trance-formatie bron

van het begrijpen dat je bent

de kracht die aan het trekken is

mij neer.

wanneer dan ook

lichtheid probeert te dragen

ik weg jij verbindt

mij veilig op de grond.

Jij chill van mijn winter,

eeuwige Saturnus-bol,

versteend en bevroren

met een logische koud als ijs

Ik loop door de

wereld kijk in verrassing

bij het leven zonder

kunnen delen

hun vreemde geneugten.

Geliefde oude vriend, en

brenger van verdriet,

schaduwachtige mantel bijna

zaken zo echt, je glijdt uit

dwars door me heen zoals

Ik was slechts een membraan,

mijn gevoelens zo ambivalent

als mijn wonden niet willen genezen...