The Lion's Promise - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

After the boy had taken a walk

with his dear — deceased — Grandmother,

his feet were somehow led to a small, ancient church,

wich was giving quite an imposing grandeur.

Partially sunken in the morass if the marshland

all foggy and chronically overcast…-

the ancient house was waiting.

The haunted house lies waiting.

Clockwise the stone flight is spiralling upwards,

but soon the passage becomes too small to get on…-

even though the boy’s now crawling.

Anxiously he attempts to restrain,

but his way back semms to be obstructed:

Gelatinous hearts are linded-up along the walls,

each of them inseminated — or defiled — by a black

tadpole.

A stone lion promises to be the boy’s rescue…-

but only, if he eventually… stops running away… from

him…

Nadat de jongen een wandeling had gemaakt

met zijn dierbare — overleden — grootmoeder,

zijn voeten werden op de een of andere manier naar een kleine, oude kerk geleid,

die nogal een imposante grandeur gaf.

Gedeeltelijk verzonken in het moeras als het moerasland

allemaal mistig en chronisch bewolkt...-

het oude huis wachtte.

Het spookhuis ligt te wachten.

Met de klok mee kronkelt de stenen vlucht omhoog,

maar al snel wordt de doorgang te klein om verder te gaan...-

ook al kruipt de jongen nu.

Angstig probeert hij te bedwingen,

maar zijn weg terug lijkt te worden belemmerd:

Langs de muren zijn gelatineuze harten opgestapeld,

elk van hen geïnsemineerd - of verontreinigd - door een zwarte

kikkervisje.

Een stenen leeuw belooft de redding van de jongen te zijn...-

maar alleen, als hij uiteindelijk... stopt met wegrennen... van

hem…