An Ode to the Nite Ratz Club - The Hotelier

The gas inside the combustion engine

Took away all of the mystery

And adventure from the walk to your house

In the dark

So that we could stay out all night long

And be king of all the roads

And the woods, and the lake, or anything we chose

Because everything was ours

And we would spray-paint «NRC»

So that everyone would know

We would break into the factory

Our childhood autonomy

Had no respect for authority, or property

Or your asshole neighbors' complaints

And I still have all the keys

To the forklifts that we never got a chance to drive around

Or tear the building down ourselves

From the top of the water tower

We spilled our guts on one another

And we compiled them together

And we all shared the same heart

And we hated all construction

But we loved all their machines

And they hated our destruction

And we picked their locks apart

And we thought we were damn clever

Because they never kept us out

And we thought we’d live forever

Until the night when it got way too serious

And you showed me your damaged wrists

And you broke down and we embraced

And nothing at that time meant more to me

And if I had only known

That it would be the last time

We’d be on that level with one another

I would have never let you go

I still walk those paths at night, but now just on my own

I recite to myself every story

In hopes that I will never let them go

I’ll hold on to every polaroid from France and Rome

And remember the nights at the Alamo

As if it were my second home

And I know that we had no idea what we were doing

But an artist’s first work can be his greatest

Under a different set of lenses

Our ideas of staying close together for all time;

I wish I still had that same state of mind

Het gas in de verbrandingsmotor

Nam al het mysterie weg

En avontuur vanaf de wandeling naar je huis

In het donker

Zodat we de hele nacht buiten kunnen blijven

En wees koning van alle wegen

En de bossen en het meer, of wat we ook maar kozen

Omdat alles van ons was

En we zouden «NRC» spuiten

Zodat iedereen het zou weten

We zouden inbreken in de fabriek

Onze kindertijd autonomie

Had geen respect voor autoriteit of eigendom

Of de klachten van je klootzak-buren

En ik heb nog steeds alle sleutels

Aan de vorkheftrucks waar we nooit de kans voor hebben gekregen om rond te rijden

Of het gebouw zelf afbreken

Vanaf de top van de watertoren

We hebben ons lef op elkaar gemorst

En we hebben ze samen samengesteld

En we deelden allemaal hetzelfde hart

En we haatten alle constructies

Maar we hielden van al hun machines

En ze haatten onze vernietiging

En we hebben hun sloten uit elkaar gehaald

En we dachten dat we verdomd slim waren

Omdat ze ons nooit buiten hebben gehouden

En we dachten dat we voor altijd zouden leven

Tot de nacht toen het veel te serieus werd

En je liet me je beschadigde polsen zien

En je brak en we omarmden

En niets betekende op dat moment meer voor mij

En als ik het maar had geweten

Dat het de laatste keer zou zijn

We zouden op dat niveau met elkaar zijn

Ik zou je nooit hebben laten gaan

Ik loop die paden 's nachts nog steeds, maar nu alleen

Ik reciteer mezelf elk verhaal voor

In de hoop dat ik ze nooit zal laten gaan

Ik hou me vast aan elke polaroid uit Frankrijk en Rome

En onthoud de nachten in de Alamo

Alsof het mijn tweede thuis is

En ik weet dat we geen idee hadden wat we aan het doen waren

Maar het eerste werk van een kunstenaar kan zijn beste zijn

Onder een andere set lenzen

Onze ideeën om voor altijd dicht bij elkaar te blijven;

Ik wou dat ik nog steeds dezelfde gemoedstoestand had