In Framing - The Hotelier

You fell for the first option presented of new rebirth

You couldn’t see it but you thought you’d believe it

Since your soles cramping up have been swollen and sore

Your new shoes back then just don’t fit anymore

You retraced the same shape, cut up and re-sewn

When you felt abandoned, when you felt alone

And on New Years you resolved to make your chaos external

Duress of sickening kinds, a half year blacked-out of my mind

No string traced back to a place-marker alleviate

Erase failed attempts at obstructing machines

Got drained when the crutch became vampiracy

Bit off more than could chew and then swallowed it whole

I choked on your temper when you felt alone

And the sirens cry loudly

I am reflexive, I cry loudly

You put my picture in framing

Hung forever, left me strangling

Called me 'baby'

And with your nature reversed and our home as our cage

You caved and you asked «is this coming of age?»

As you climbed out the window, your face cold as stone

You lifted the towel, your wrist showed the bone

I held my breath in the ER, I swayed as I stood

I tried to stay steady to protect you the best that I could

You pretended to sleep the entire ride home

But I heard you crying when you felt alone

Je viel voor de eerste optie van een nieuwe wedergeboorte

Je kon het niet zien, maar je dacht dat je het zou geloven

Omdat je krampende voetzolen gezwollen en pijnlijk zijn

Je nieuwe schoenen van toen passen gewoon niet meer

Je hebt dezelfde vorm nagetekend, versneden en opnieuw genaaid

Toen je je in de steek gelaten voelde, toen je je alleen voelde

En met oud en nieuw heb je besloten om je chaos extern te maken

Dwang van misselijkmakende soorten, een half jaar verduisterd uit mijn hoofd

Geen string terug te voeren op een verlichting van een plaatsmarkering

Wis mislukte pogingen om machines te blokkeren

Ik raakte uitgeput toen de kruk vampier werd

Beet meer af dan zou kunnen kauwen en slikte het dan heel door

Ik stikte in je humeur toen je je alleen voelde

En de sirenes huilen luid

Ik ben reflexief, ik huil luid

Je hebt mijn foto ingelijst

Hing voor altijd, liet me wurgen

Noemde me 'schat'

En met jouw natuur omgekeerd en ons huis als onze kooi

Je gaf toe en je vroeg "is dit volwassen worden?"

Terwijl je uit het raam klom, was je gezicht zo koud als steen

Je tilde de handdoek op, je pols toonde het bot

Ik hield mijn adem in op de spoedeisende hulp, ik zwaaide terwijl ik stond

Ik heb geprobeerd stabiel te blijven om je zo goed mogelijk te beschermen

Je deed alsof je de hele rit naar huis sliep

Maar ik hoorde je huilen toen je je alleen voelde