Settle The Scar - The Hotelier

Dizzy drunk and throwing up,

I finally stopped my spinning.

I guess I figured you’d show up

With all my old belongings

Saying «there you go my friend

I’m sure you’ve saved another»

Collapsing walls around me.

I need some brick and mortar.

Took a swing at shortened cuts

Made a wrong turn somewhere.

Unprepared for fucking up

Should remind me I’m still there

And I am feeling sharpened splinters

Cutting through my center

To hear you as you’re coming around again.

You’ve taken pages from a book

You couldn’t see your face in.

Claimed the author was a crook

In need of illustration.

And you were begging me for more.

Did you get what you wanted?

The feeling in your fingers,

Right back from where you started?

You made a map of how you loved

And drew a perfect circle.

I scribbled a Venn diagram;

I guess I lost my stable hand.

And I am feeling long, cold winters.

I’m lost and can’t remember

The ways to keep myself as warm as then.

I owned your name,

Your body shape.

It sits like family;

A grateful offering

Reflected on the lake.

New slight of hand

Will trick my memory,

A veil on everything.

The paths that you could take.

You said you see life

In exploding color

Like the flash of stars

Or New England autumn.

I should’ve asked if you could stay.

I should’ve found a way around it

Because now all I see is grey

All trapped in memories that surround it.

And in your father’s summer home

He squared and framed the question.

A collage of news print on the wall

Makes me feel cut in sections.

And I am shaking off my chagrin,

Flaking snow, and dead skin

That buried me in all my past mistakes.

I should’ve asked if you could stay.

Duizelig dronken en overgeven,

Ik stopte eindelijk met draaien.

Ik denk dat ik dacht dat je zou komen opdagen

Met al mijn oude spullen

Zeggen "daar ga je mijn vriend"

Ik weet zeker dat je er nog een hebt opgeslagen»

Instortende muren om me heen.

Ik heb wat stenen en mortel nodig.

Nam een ​​​​zwaai bij verkorte bezuinigingen

Ergens een verkeerde afslag gemaakt.

Niet voorbereid om te neuken

Moet me eraan herinneren dat ik er nog ben

En ik voel geslepen splinters

Door mijn centrum snijden

Om je te horen als je weer langskomt.

Je hebt pagina's uit een boek gehaald

Je kon je gezicht er niet in zien.

Beweerde dat de auteur een oplichter was

Illustratie nodig.

En je smeekte me om meer.

Heb je gekregen wat je wilde?

Het gevoel in je vingers,

Precies terug van waar je begon?

Je hebt een kaart gemaakt van hoe je liefhad

En tekende een perfecte cirkel.

Ik krabbelde een Venn-diagram;

Ik denk dat ik mijn stabiele hand kwijt ben.

En ik voel lange, koude winters.

Ik ben verdwaald en kan het me niet herinneren

De manieren om mezelf even warm te houden als toen.

ik bezat jouw naam,

Je lichaamsvorm.

Het zit als familie;

Een dankbaar offer

Weerspiegeld op het meer.

Nieuw handje

Zal mijn geheugen bedriegen,

Een sluier over alles.

De paden die je zou kunnen nemen.

Je zei dat je het leven ziet

In exploderende kleur

Zoals de flits van sterren

Of de herfst van New England.

Ik had moeten vragen of je kon blijven.

Ik had er een weg omheen moeten vinden

Omdat ik nu alleen maar grijs zie

Allemaal gevangen in herinneringen eromheen.

En in het zomerhuis van je vader

Hij kwadraat en kaderde de vraag.

Een collage van nieuws aan de muur

Ik voel me in secties gesneden.

En ik schud mijn ergernis van me af,

Afbladderende sneeuw en dode huid

Dat begroef me in al mijn fouten uit het verleden.

Ik had moeten vragen of je kon blijven.