Dendron - The Hotelier

You cut your ties, felt better off

Salutations to your son

Awoke to find you heading out

With your white collar undone

You placed a bar, I played a game

To see how low that I could go

We develop mental pictures

And we’re following our fathers down the drain

Do you recall the imagery from when I drove you away?

Through others' rose prescription lens

Man I’m sorry every day

Because we intersect internally

And then we take what we have and we run

And It all starts to unravel

Until we’re less than we were carrying before

I guess I expected more

Wake me, wake me up

Pictures of you smiling in times

When I just couldn’t be around

Hold me, hold me up

Count my rings to see how many winters

I’ve been stuck here under ground

Swore I’d not burn out

Digging through the memories

That made you feel alive when you were young

You were right to doubt

Broken since foundations

In the structures you were building came undone

Part of your charm was

The way you would push me from

All of the traps that I just couldn’t see

Figures the one that was there to

Have tripped you up

Would be the one

That was set there by me

Wish I was there to say goodbye when you went away

Wish I was home but noplace was there

I cut off my arm at the bone in solidarity

Capital teaches that there’s less when you share

I felt the noose tighten up on your collar bone

I felt the gun in the small of your back

Engraved in the stone

By request and recurse of friends dead is

«Tell me again that it’s all in my head.»

Je verbrak je banden, voelde me beter af

Groeten aan je zoon

Werd wakker om te zien dat je op weg was

Met je witte kraag ongedaan gemaakt

Jij plaatste een balk, ik speelde een game

Om te zien hoe laag ik zou kunnen gaan

We ontwikkelen mentale beelden

En we volgen onze vaders door de afvoer

Herinner je je de beelden van toen ik je wegreed?

Door de lens van anderen met rozen op sterkte

Man het spijt me elke dag

Omdat we elkaar intern kruisen

En dan nemen we wat we hebben en rennen we

En het begint allemaal te ontrafelen

Tot we minder waren dan we voorheen droegen

Ik denk dat ik meer had verwacht

Maak me wakker, maak me wakker

Foto's van jou die in tijden lacht

Toen ik er gewoon niet bij kon zijn

Houd me vast, houd me vast

Tel mijn ringen om te zien hoeveel winters

Ik zit hier vast onder de grond

Ik heb gezworen dat ik niet zou opbranden

Graven door de herinneringen

Dat gaf je het gevoel dat je leefde toen je jong was

Je had gelijk om te twijfelen

Gebroken sinds stichtingen

In de constructies die je aan het bouwen was, is het ongedaan gemaakt

Een deel van je charme was

De manier waarop je me zou pushen van

Alle vallen die ik gewoon niet kon zien

Cijfers degene die er was om

Heb je laten struikelen

Zou de ware zijn

Dat is daar door mij ingesteld

Ik wou dat ik er was om afscheid te nemen toen je wegging

Ik wou dat ik thuis was, maar er was nergens

Ik hak mijn arm af op het bot in solidariteit

Kapitaal leert dat er minder is als je deelt

Ik voelde de strop strakker worden op je sleutelbeen

Ik voelde het pistool in je onderrug

Gegraveerd in de steen

Op verzoek en terugval van vrienden dood is

«Vertel me nog eens dat het allemaal in mijn hoofd zit.»