Discomfort Revisited - The Hotelier

You carry an illness

Practically know it by name

It seldom speaks for you

You learned to tune it away

But it wasn’t easy

Was fond of your writing

It allowed me to see into you

You hid behind the similes

Like fractal light in all shades of blue

Pebbles and mirrors

I’m just jealous because I tried

Mapping out your mind’s inconsistent ways

Tangled and untied

I watched your ends start to fray

You felt buried from the start, tearing you apart

Constricting the free beating of your heart

I knew your postcard would say

«Wish you could stay, wish you felt the same way»

Asked to be admitted

And they put a lock on your door

Subdued, medicated, face to linoleum floor

And you tried to break away, painted window panes

Bars behind the glass molded to the frame

You saw yourself in those days

You felt buried from the start, tearing you apart

Constricting the free beating of your heart

I knew your postcard would say

«Wish you could stay, wish you felt the same way»

I am

Tearing up pieces of old news

To mend the leaks in my open wounds

Protect your pressure points, I refuse

To press against, let yourself renew

Project the voice that I found for you

Pull up the weeds from the ground you grew

Feel soil under your toes, it’s you

You have forever

I felt weaker when I bent, beaten to the end

Folding on myself, too damaged to mend

I couldn’t hold all the weight

You felt buried from the start, tearing you apart

Injuring yourself dragging from my arm

I knew your postcard would say

«I know your new heart still desires to play

And who would I be to keep it all for me

Wish I could stay, wish I felt the same way»

U draagt ​​een ziekte

Ken het praktisch bij naam

Het spreekt zelden voor jou

Je hebt geleerd om het weg te stemmen

Maar het was niet gemakkelijk

Was dol op je schrijven

Hierdoor kon ik in je kijken

Je verstopte je achter de vergelijkingen

Zoals fractaal licht in alle tinten blauw

Kiezels en spiegels

Ik ben gewoon jaloers omdat ik het probeerde

De inconsistente manieren van je geest in kaart brengen

Verward en ongebonden

Ik zag je uiteinden beginnen te rafelen

Je voelde je vanaf het begin begraven en verscheurde je

Het gratis kloppen van je hart beperken

Ik wist dat je ansichtkaart zou zeggen:

"Ik wou dat je kon blijven, wou dat je hetzelfde voelde"

Gevraagd om te worden toegelaten

En ze zetten een slot op je deur

Ingetogen, medicinaal, face to linoleum vloer

En je probeerde weg te breken, geverfde ruiten

Staven achter het glas gevormd naar het frame

Je zag jezelf in die dagen

Je voelde je vanaf het begin begraven en verscheurde je

Het gratis kloppen van je hart beperken

Ik wist dat je ansichtkaart zou zeggen:

"Ik wou dat je kon blijven, wou dat je hetzelfde voelde"

Ik ben

Oud nieuws verscheuren

Om de lekken in mijn open wonden te herstellen

Bescherm je drukpunten, ik weiger

Om tegen te drukken, laat jezelf vernieuwen

Projecteer de stem die ik voor je heb gevonden

Trek het onkruid uit de grond die je hebt gekweekt

Voel aarde onder je tenen, jij bent het

Je hebt voor altijd

Ik voelde me zwakker toen ik bukte, tot het einde werd geslagen

Zelf opgevouwen, te beschadigd om te herstellen

Ik kon niet al het gewicht dragen

Je voelde je vanaf het begin begraven en verscheurde je

Jezelf verwonden door uit mijn arm te slepen

Ik wist dat je ansichtkaart zou zeggen:

"Ik weet dat je nieuwe hart nog steeds wil spelen"

En wie zou ik zijn om alles voor mij te houden

Ik wou dat ik kon blijven, wou dat ik me op dezelfde manier voelde»