The Haunted Palace - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

In the greenest of our valleys

By good angels tenanted

Once a fair and stately palace-

Radiant palace- reared its head

In the monarch Thought’s dominion-

It stood there!

Never seraph spread a pinion

Over fabric half so fair!

Banners yellow, glorious, golden

On its roof did float and flow

(This- all this- was in the olden

Time long ago,)

And every gentle air that dallied

In that sweet day

Along the ramparts plumed and pallid

A winged odor went away

Wanderers in that happy valley

Through two luminous windows, saw

Spirits moving musically

To a lute’s well-tuned law

Round about a throne where, sitting

(Porphyrogene!)

In state his glory well-befitting

The ruler of the realm was seen

And all with pearl and ruby glowing

Was the fair palace door

Through which came flowing, flowing, flowing

And sparkling evermore

A troop of Echoes, whose sweet duty

Was but to sing

In voices of surpassing beauty

The wit and wisdom of their king

But evil things, in robes of sorrow

Assailed the monarch’s high estate

(Ah, let us mourn!- for never morrow

Shall dawn upon him desolate!)

And round about his home the glory

That blushed and bloomed

Is but a dim-remembered story

Of the old time entombed

And travellers, now, within that valley

Through the red-litten windows see

Vast forms, that move fantastically

To a discordant melody

While, like a ghastly rapid river

Through the pale door

A hideous throng rush out forever

And laugh- but smile no more

In het groenste van onze valleien

Door goede engelen gehuurd

Ooit een mooi en statig paleis-

Stralend paleis - stak zijn kop op

In de heerschappij van de monarch Denken-

Het stond daar!

Nooit spreid de seraf een rondsel uit

Meer dan de helft van de stof, dus eerlijk!

Banners geel, glorieus, gouden

Op zijn dak dreef en vloeide het

(Dit - dit alles - was in de oudheid

Tijd lang geleden,)

En elke zachte lucht die dwarrelde

Op die zoete dag

Langs de wallen gepluimd en bleek

Een gevleugelde geur ging weg

Zwervers in die gelukkige vallei

Door twee lichtgevende ramen, zag

Geesten die muzikaal bewegen

Naar de goed afgestemde wet van een luit

Rondom een ​​troon waar, zittend

(Porfyrogeen!)

In staat zijn glorie goed passend

De heerser van het rijk werd gezien

En allemaal met parel en robijn gloeiende

Was de eerlijke paleisdeur?

Waardoor kwam stromen, stromen, stromen

En steeds sprankelender

Een troep Echoes, wiens zoete plicht

Was maar om te zingen

Met stemmen van ongeëvenaarde schoonheid

De humor en wijsheid van hun koning

Maar slechte dingen, in gewaden van verdriet

Aangevallen op het hoge landgoed van de vorst

(Ah, laten we rouwen! - voor nooit meer morgen)

Zal tot hem doordringen als eenzaam!)

En rond zijn huis de glorie

Dat bloosde en bloeide

Is maar een vaag herinnerd verhaal

Van de oude tijd begraven

En reizigers, nu, in die vallei

Door de roodverlichte ramen zie

Uitgestrekte vormen, die fantastisch bewegen

Op een dissonante melodie

Terwijl, als een afschuwelijke snelle rivier

Door de bleke deur

Een afschuwelijke menigte haast zich voor altijd

En lach, maar lach niet meer