Rappelle-moi - Soldat Louis

Quand il a proscrit la langue

L’autocrate parisien

Ignorait sans doute que la lande

Ne peut changer d’parfum

Si le vent fait parfois qu’elle tangue

Que rien ne la retient

Ils semblerait bien aussi qu’elle chante

Son éternel refrain

Une mélodie païenne et sacrée

Rebelle et indomptable

Qui nous rappelle par sa fierté

Qu’elle est inaliénable

Peut être pour nous faire retrouver

Les mots irrévocables

Les mots qui disaient la foi la peine

L’Amour la guerre parfois la haine

Rappelle moi

Qu’il y a comme un défi

Entre eux et moi

C’est loin d'être fini

Rappelle moi

Si un jour je faiblis

Qu’entre eux et moi

Une frontière s'établit

Histoire d’calmer l’indigène

L’conquistador français

Fait des droits d’l’homme un chant des sirènes

Pour qui résisterait

Le Cortez des temps modernes

N’est pas franchement inquiet

La colonie serait pathogène

Chez certain d’ses sujets

Mais comment faire passer sa colère

Aux siècles d’allègeances

On n’peut pas toujours croiser le Fer

Ecrire ses doléances

T'évites une centrale nucléaire

Tu sautes une redevance

Quand sur les côtes du Finistère

Le pétrole fait de la plaisance

Plutôt qu’de vivre sous le joug

D’subir ou d’se cacher

Comme d’autres l’on dit bien avant nous

Viens rejoindre notre armée

N’pas tenter les crocs des loups

Ici on a donné

Annexé puis tenir à genoux

En face c’est un métier

Et qu’une dernière fois on nous entende

Il n’y a plus rien à prendre

Que nos voix se mêlent à la lande

Ici y a des comptes à rendre

Le temps ne compte plus désormais

Avec un peu d’patience

Demain cette terre ne s’ra plus un jouet

Un club de vacances à Mickey

Toen hij de tong verbood

De Parijse autocraat

Wist waarschijnlijk niet dat de hei

Kan geur niet veranderen

Als de wind het soms doet zwaaien

Laat niets haar tegenhouden

Het lijkt er ook op dat ze zingt

Zijn eeuwige refrein

Een heidense en heilige melodie

Opstandig en ontembaar

Wie herinnert ons met zijn trots

dat het onvervreemdbaar is

Misschien om ons te laten vinden

onherroepelijke woorden

De woorden die zeiden geloof pijn

Liefde oorlog soms haat

Bel me terug

Er is een uitdaging

Tussen hen en mij

Het is nog lang niet voorbij

Bel me terug

Als ik op een dag wankel

Dat tussen hen en mij

Er is een grens vastgesteld

Geschiedenis van het kalmeren van de inboorling

De Franse veroveraar

Maak van mensenrechten een sirenenlied

Voor wie zou weerstand bieden?

De hedendaagse Cortez

Maakt zich niet echt zorgen

De kolonie zou pathogeen zijn

In sommige van zijn onderwerpen

Maar hoe kom je over je woede heen?

Naar eeuwen van trouw

We kunnen de zwaarden niet altijd kruisen

Schrijf uw klachten

Je vermijdt een kerncentrale

Je slaat een vergoeding over

Aan de kust van Finistère

Olie maakt plezier

In plaats van onder het juk te leven

Lijden of verbergen

Zoals anderen al lang voor ons zeiden

Kom bij ons leger

Verleid de giftanden van wolven niet

Hier gaven we

Geannexeerd en knielde

Daartegenover is een baan

En nog een laatste keer dat we worden gehoord

Er is niets meer te nemen

Laat onze stemmen zich vermengen met de hei

Hier zijn de accounts die moeten worden weergegeven

Tijd doet er niet meer toe

Met een beetje geduld

Morgen is deze aarde geen speelgoed meer

Een vakantieclub in Mickey