Anarshit - Soldat Louis

Le long de nos routes sombres, on croise la solitude

Nos yeux perçant la pénombre aux soirs d’hiver trop rudes

La terre serait-elle aussi sauvage

La colère ferait-elle aussi partie du voyage

Loin des hommes de connivence aux pieds des dictateurs

Loin des actes d’allégeance d’artiste sans pudeur

Pions d’un jeu cynique et sans espoir

Prince aux règles diaboliques bouffonnes et dérisoires

Eternell’ment dans le doute ignorant la confiance

En ces gens que l’on écoute qui gèrent notre inconscience

Seules nos âmes décident et nous entraînent

Au-delà des mots perfides qui nous traquent et nous saignent

De nos pensées vagabondes rebelles ou anarchiques

On se refait tout un monde naïf et utopique

Méprisant les chaînes et les frontières

Les idées ceux qui les mènent n’ont d’uniques bannières

A ces rêves inaccessibles, nous dédirons nos larmes

Quand nos cœurs par trop sensibles n’auront d’autres armes

Effacer la peine de nos disgrâces

Soufflera un vent de haine par trop de guerre lasse

Honni soit l'être suprême, le pouvoir, ses machines

Maudit celui dont l’emblème est violence légitime

Le temps aura des doctrines

Le temps s’occupe des Danton, se charge des Staline

Langs onze donkere wegen komen we eenzaamheid tegen

Onze ogen doorboren het schemerlicht op barre winteravonden

Zou de aarde zo wild zijn?

Zou woede ook deel uitmaken van de reis?

Ver van de trawanten aan de voeten van dictators

Ver van daden van schaamteloze artiestentrouw

Pionnen in een cynisch en hopeloos spel

Prins met duivels maniakale en belachelijke regels

Eeuwig in twijfel vertrouwen negeren

Bij die mensen luisteren we naar wie ons onderbewustzijn beheert

Alleen onze zielen beslissen en leiden ons

Voorbij de verraderlijke woorden die ons besluipen en bloeden

Van onze opstandige of anarchistische dwalende gedachten

We maken een hele naïeve en utopische wereld

Kettingen en grenzen verachten

Ideeën die ze leiden hebben unieke banners

Aan deze onbereikbare dromen wijden we onze tranen

Wanneer onze overgevoelige harten geen andere wapens hebben

Wis de pijn van onze schande

Zal een wind van haat blazen van te veel vermoeide oorlog

Beschaamd zij het opperwezen, de macht, zijn machines

Vervloekt is hij wiens embleem legitiem geweld is

Tijd zal doctrines hebben

De tijd zorgt voor de Dantons, zorgt voor de Stalins